Ontmoeting met een snob

Het was weer een heerlijke dag gister. Lekker aan de wandel. Ik knabbelde lekker aan een of ander grassprietje toen ik in de verte wat zag naderen. Een lange man op de fiets met daarlangs iets onduidelijks, lang en donker. Ik sloeg er verder geen acht op, het sprietje was veel te lekker. Even verderop deed ik een plas, een hond moet toch wat en liep weer verder. De lange man kwam dichterbij. Hij had een knalblauwe korte broek aan en een wit shirt en lachte tegen mijn baasje. Die mompelde ´hallo´ en ze babbelden met elkaar. Dat gaf mij de kans om te bekijken, wat er nu langs de fiets van die meneer liep. Verhip, ook een hondje! En nog wel een kleintje, ik kon hem zo in de ogen kijken. Vrolijk kwispelde ik met mijn staart. Geen reactie...ik liep voorzichtig dichterbij. Hij was donkerbruin en onder lichtbruin. Zijn koppie stond fier rechtop en hij keek wat hooghartig met zijn zwarte kraaloogjes naar mij. Ik zette nog twee pootjes vooruit. Toen zakte ik door mijn knieën en blafte tegen hem. Zijn baasje moest lachen en die van mij maakte een opmerking. Ik kwispelde of mijn leven er van af hing en blafte vrolijk. Niks...dit hondje keek hooghartig langs me heen en straks de andere kant op...wat een snob!
Ik deed nog ´n poging om contact te maken, maar hij bleef staan, onbeweeglijk en onverbiddelijk, als een standbeeld. Nou ja....ik vond het erg onfatsoenlijk, dat kan ik je wel zeggen...men kan toch op zijn minst even snuffelen en ruiken. Dat is toch niet teveel gevraagd? 
Even later ronden de baasjes hun gesprekje af(allemaal geleuter over hoe oud we zijn, welk ras en geslacht en zo, het gaat werkelijk nergens over) en daar liepen we weer. Ik ging keurig zitten en toen staken we de weg over, nadat eerst een paar auto´s waren gepasseerd. Ik vond nog een kiezeltje om op te kauwen. Rook ´s aan een molshoop en er kwamen nog wat fietsers voorbij. Mijn god, wat hebben die een enorm achterwerk zeg, niet meer normaal. Zouden ze dat nou zelf niet weten? Ik vond ook nog een eikeltje, maar dat smaakte nergens naar, dus dat heb ik weer laten vallen. Het jongetje met de bal was er ook al niet vandaag. Nou ja, dan maar door. Snel naar huis.
Daar ging mijn baasje aan de slag in de keuken. Gerommel in het aanrecht. Er ging een deurtje open. Daar stonden ijzeren dingen in. Ik wilde er eens polshoogte gaan nemen in dat gat, maar toen ik mijn pootjes zette op de plank, hoorde ik boven mij ´Foei´ en trok het snel terug.

Ik kreeg een staafje om op te kauwen. En later ben ik met mijn GB Muffin op het kussen gaan liggen. Ik ben al een stuk groter nu, kan al bijna over de vensterbank kijken naar buiten. Maar ik heb geslapen, lekker warm tegen het lijf van Muffin aan. Tot dat mijn andere baasje thuis kwam en het tijd was om te eten. Kortom, een heerlijke dag.