Anders

Sinds wij in het hoge Noorden onze vakantie doorbrachten, ben ik dol op Noorwegen. Denemarken? Aardig, vrij vlak(net als bij ons), grappige mensen(zelfs als ze dronken zijn) en een koningin die niet alleen notoir kettingrookster is maar ook erg ´foute´, felgekleurde jurken uit de kast laat halen en de beste sprookjesschrijver aller tijden. Zweden? De blondste meisjes van Europa, een van de bekendste popbands ooit en goedkoopste meubelgigant vonden hier hun oorsprong. Leuk! Maar Noorwegen staat toch op nr. 1, voor wat ons betreft. De landschappen, fjorden, de Trollen,de houten huizen,  het zeer behapbare Oslo, het schiiterende Noorderlicht en een koning die al in de 60er jaren een burgermeisje trouwde, waarna zijn zoon het nog eens dunnetjes overdeed met ook zo´n meisje, die hier en daar wat jeugdzondes had begaan. Wie zou er niet van kunnen houden?
Vanmorgen, onder mijn ontbijtje, hoorde en zag ik op het nieuws dat de heer B. te Oslo van de rechters te horen zou krijgen of hij toerekeningsvatbaar zou worden verklaard. Die verklaring niet krijgen, zou onverteerbaar zijn en hij zou dan in beroep gaan. 
Bij de lunch zag ik dat hij zijn zin had gekregen. Na de zenuwslopende processen waarbij alle details van de toestand van de slachtoffers werden besproken, getuigen gehoord, nadat hij glimlachend de rechtzaal betreden had en de rechtse groet gebracht, hoorde hij dat hij ´accountable´ voor zijn daden wordt gehouden en hij dus geacht wordt dat alles in volle verstand gepleegd te hebben. 77 mensen.
Ik kan me voorstellen dat sommige mensen urenlang met computerspelletjes aan de gang gaan, al ben ik zelf niet dol op zulke dingen, zeker niet als die bol staan van geweld.
Dat je door een overkill aan jongensboeken ineens gaat denken dat je lid bent van de orde van tempeliers en fantaseert dat je meedoet aan de kruistochten is tot daar aan toe, maar als dat oplevert dat je wat kunstmest verrijkt en dat laat ontploffen in je eigen hoofdstad, een enorme ravage aanrichtend en vervolgens naar een eiland toe gaat, waar je met je klapperpistooltje begint te zwaaien, zodat een heleboel jonge, zgn. gevaarlijke mensen de mond snoert door ze simpelweg af te knallen, dan gaat dat toch alle perken te buiten. Vooral als je leeft in een democratische, moderne staat, waar je alle mogelijkheden hebt om je ongenoegen of kritiek in een alleszins aanvaarde vorm te gieten en zo je uiterste best kunt doen om dingen te veranderen in de maatschappij. Als je achter je computer uit was gekomen en eens de echte wereld in gelopen, buiten.
De vijfde en laatste kruistocht was zo´n 700 jaar geleden, dus hij was ook aardig over tijd, zullen we maar zeggen. En dat alles doet me toch denken dat, ondanks het ongetwijfeld weloverwogen en professionele oordeel van de Noorse rechter, een diep nadenken niet verkeerd zou voor dhr. B. te Oslo, lijkt me. En menselijk gezien dat het misschien een idee zou zijn om een aardige dokter te bezoeken om de bovenverdieping onder de loep te laten nemen. Maar ja, ik ben één van die ´gekken´ die ongeacht de reden, vind dat geen enkel doel het heiligt om te doden. Niet 1 persoon, niet 77 personen, helemaal niemand!. Geen Noren of andere mensen of zelf honden of andere diern. En we hebben al voldoende mensen gezien, die daar anders over denken. Dhr. S.H. te Bagdad. Dhr. K. te Libië, Dhr. M. te Caïro. En recentelijk dhr. A. te Syrië en dhr. P. te Moskou. Allen verdwenen van het toneel en niet op de meest leuke manier of bijna verdwenen. Misschien is dat een aanwijzing, Anders. In mijn taal betekent je voornaam ´different´. Ik hou het liever bij hetzelfde, als je het niet erg vindt. En wens je landgenoten, na deze beproeving heel veel sterkte en dat ze het nooit meer hoeven mee te maken....want get geeft zo´n rotzooi he? En verdriet, een heleboel verdriet, in tegenstelling bij je computerspelletjes. En geen glorie en eer, alleen maar tralies en afzondering. Lijkt me niet leuk...
O ja, en dat manifest van jou? Vuistdik nog wel...hebben we ook al gehad. Van ene heer A.H. te Berlijn. Heeft zichzelf om zeep gebracht. Geen orgineel idee dus, Anders...ik zou zeggen, laat maar zitten dus.

Anita zonder en met

De tv aangezet. Voor op de achtergrond. Wat gezapt. Daar verscheen een oud programma van de Tros. Bij elkaar geraapte stukjes muziek. Nochtans een verademing in deze ´snelle´ tijd.
Eerst werd ik getrakteerd op twee klassieke zangers. In twee kleuren zogezegd. In de ene jonge blanke man herkende ik de onvolprezen Marco Bakker, maar dan van voor Willeke van Ammelrooy. Hij zong, ik zweer het je, met een zeer jonge Desmond Tutu. Die ook een heel aardige riedel te beste ging. Hij ging nog niet in het paars gekleed, dus ik denk dat hij nog niet tot bisschop was gewijd. De aftiteling zou dat later loochen straffen. 
Vervolgens kwam een jonge Marjan Berk ten tonele. O nee, het bleek ene Dominique Dussault te wezen. Nooit vnn gehoord. Ze zong over een of andere vakantiereis. In het Frans. Avec un bateau. In een boot de wereld rond. Erg aanstekelijk, nu dan. 
Net toen ik net dacht: Dit wordt niks meer...kwam een rossige dame in zicht. Gezeten achter een vleugel, gekleed in donkergroene fluwelen japon zong ze met zoetgevooisd geluid, zoals Willem Duys altijd zei voor de radio. Het was de geweldige Antia Kerr. Zonder de Singers. Erg mooi, tijdloos. Het publiek klapte dan ook enthousiast met achterovergekamd haar of getoupeerd kapsel. 

En daar waren haar Singers ineens. Close harmony, fantastissch. Ze zongen de Sound of Silence. Singers in donkerrode fluwelen pakken. Ik genoot. Maar....ze waren nog niet klaar! Er volgden nog een lied. Daarvoor
namen ze plaats op de onvermijdelijke barkrukken(zonder bar) Ze zongen en speelden met het forte en pianissimo, balsem voor de oren. En de ziel!
Ik hoorde ze al toen ik een jaar of tien was. Dus al bijna een halve eeuw geleden. En  nog altijd vind ik ze subliem klinken! Ik heb hun oude muziek opgesnord op cd, want mijn platen waren compleet grijsgedraaid. En ook de cassette-bandjes tot op de draad versleten. Ze heeft ook muziek geschreven zonder woorden en gedirigeerd voor Zwitserland op het Songfestival.
Ondertussen voorzag presentator Jos Brink mijn helden van giga bossen bloemen, ze konden er nauwelijks overheen kijken. En liepen ze gewoon tijdens de aftiteling door het beeld weg.

Willy Dobbe maakte het af. Ze kondigde af en vertelde dat ´volgende week Frida Boccara en Udo Jurgens te gast zouden zijn´. Jammer dacht ik dat mis ik dan. En dat we konden reageren op het volgende adres...beetje laat om dat nog te doen, bedacht ik me. Maar toen, hoe modern, kwam er een stukje van Frida met haar fabuleuze Cent mille chansons. Erg mooi, nog steeds, na al die jaren. 
Helaas kwam Udo ook nog, dat was voor mij een afknapper van jewelste. Ik vond het van de eerste minuut een draak. En de liedjes lenen zich voor het dapper klatschen, maar dat vind ik iets te Trosserig. Ach, een mens kan niet alles hebben. Ik heb de tv uitgezet(er zit een knop op, zou mijn moeder zeggen) en ben even gaan liggen. 
Niet op de divan, zoals mijn moeder vroeger deed, wat een vast item was in de 60jaren inrichting, maar in mijn makkelijke fauteuil. Het overvalt zo opeens en dan wordt het wat veel. Maar mooi was het! Toen en nu.

Winnen

Op de nog prille morgen word ik verrast, om niet te zeggen verblijd met bovenstaande foto op het internet.
Een jonge worstelaar uitgeroepen tot winnar van de match. In zijn strakke outfitje prijkt een erectie of in gewoon Nederlands een stijve. 
Wakker als ik al ben, begint mijn brein onmiddellijk te werken. Alsof mijn toestemming daarvoor geheel overbodig is. Ik schrik bijna van het commentaar dat zich daar vormt.
Adrealine werkt behoorlijk, zoveel is duidelijk. Dus is mijn voorstel nu om in de Bejaardenhuizen en Verpleeghuizen vanaf nu met onmiddellijke ingang worstelwedstrijden voor de op leeftijd zijnde macho´s te organiseren. Een worstelmat en outfits kunnen zo duur niet zijn. De rijpe dames kunnen rondom plaats nemen en de heren van hun keuze aanmoedigen of gewoon in het wilde weg beide. Voordeel is dat hun stemmen weer ´s gebruikt gaan worden, ze blijven wakker en alert, wat ook weer doorwerkt in het verder daaglijks leven. De mannen hebben een doel om naar toe te werken, ze onderhouden hun fysieke toestand en kunnen hun nog altijd aanwezige geldingsdrang op een redelijk veilige manier uitleven. En verder zal door de oplopende adrealine het gebruik van viagrapillen overbodig maken. Want voorwaarde is wel dat het rustuurtje afgeschaft wordt en ook de afschuwelijke kienavonden, geestdodend en beledigend. Nee, na de lunch een worstelpartijtje. De winnaars trekken zich onmiddellijk terug met de ´meisjes´, die het met hen mogen vieren. Want ook hun conditie dient op peil te blijven. Dit zal wel een uurtje of anderhalf in beslag nemen, voordat de meiden met rose blossen op de rimpelige konen en zacht glanzende ogen tevoorschijn komen. Het verplegend personeel mag zich intussen verpozen in hangmatten met cocktail en eventueel een sigaretje. U ziet het is een win-win-winsituatie. Bezoek van familie of goedbedoelende mantelzorgers is verboden tijdens die middaguren, zoveel mag duidelijk zijn. Dan maar geen origami of theegeleut....
En ik geef het eerlijk toe, dit geheel is ingegeven door een verfrissend toekomstbeeld voor mezelf en mijn partner, geheel gebaseerd op egoïstische motieven. Dus weg met de 4711, het kienen en de viagra. Op naar de worstelingen, gillende supporters(denk aan de kukident, want anders krijgen we ongelukken door rondvliegende kunstgebitten, enige voorzorg is geboden) en op naar lustige middagen en passie. 
O ja, het is passend om hier Marjan Berk even te bedanken. Deze jonge blom van 80 laat zonder schaamte weten, dat er wel degelijk nog lust rondwaart in een ouder lijf, anderszins geteisterd door artrose, kalktekorten en blaasproblemen. Maar er is meer dan dat! Bloemen voor die vrouw en een standbeeld.
Er is een Olympisch atleetje voor nodig met zijn fiere knobbel om ons daar aan te herinneren. 
Ik heb dit idee meteen voorgelegd aan ons demissionair kabinet en de Zorgverzekeraars. Nu nog de Zorgmanagers en de fabrikant van de Viagra overtuigen. Dat wordt nog even doorworstelen. Een goeie oefening voor later? Ik word er opgewonden van...