Clotted cream revisited

Na mijn vorige verhaal wil ik even uitleggen wat Clotted cream is, voor sommigen misschien ten overvloede...
Als doorgewinterde anglofiel deed ik jaren geleden met de regelmaat van de klok Engeland aan. Ik had er familie wonen, twee ooms, broers van mijn moeder, dan nog de nazaten van mijn oudoom, broer van mijn oma(ook van moederskant) en om het helemaal compleet te maken een goeie vriend van mijn vader met zijn moeder en familie(mijn vader had hem leren kennen toen hij als soldaat in het leger wat ons land kwam bevrijden naar Nederland kwam)
Waar anderen verzot waren op Frankrijk, menigeen naar Duitsland of Oostenrijk toog of Spanje met bezoeken vereerden, daar nam ik elke kans te baat om naar Engeland te gaan. Ik heb het dan ook in alle seizoenen gezien. En ben naar vele Counties afgereisd. Mijn voorkeur gaat uit naar het Zuiden, vooral Dorset en Devon. 
Wanneer men naar Engeland gaat, ontkomt men er niet aan, dat de bevolking op zijn minst een tikkeltje anders is als de gemiddelde mens op het Continent. Toen ik er voor het eerst kwam, werd er nog geteld in niet-decimaal stelsel. Eén engels pond was 12 shilling en één shilling weer 20 pence. 
Men rijdt er uiteraard links, iets wat ik graag hier ook ingevoerd zou zien, want ik vind het heerlijk. Het voelt voor mij als veel natuurlijker aan, hetgeen ik toeschrijf aan mijn oorspronkelijke linkshandigheid.
In dat land worden ietwat excentrieke mensen gekoesterd i.p.v. vreemd aangekeken. Ze hebben een heel aparte humor. En, zeker toen nog, buitengewoon andere eetgewoonten. Het koken was op zijn minst raar te noemen.
Eén ding wat ik er wel prachtig vond, buiten alle andere dingen, was het extra maal, rond de klok van 4.
Op zondag nog uitgebreider. Dit werd aangeduid met High tea of Cream tea.
Hierbij gebruikte men eenvoudige doch zeer smakelijke kleine ronde baksels, die het midden hielden tussen luxe broodjes en cakejes, die men horizontaal in tweeën sneed, waarop men zelf gemaakte aardbeienpreserve deed en daarop clotted cream. Dit is een soort extra vette, half stijf geklopte room, die ´lobbig´ dient te zijn. Iets wat men weinig te vergelijken is, wat wij kennen. Geserveerd op tradioneel engels servies met zeer sterke zwarte thee met een plens melk er in(ongeveer een half kopje) Na enkele van deze scones genuttigd te hebben, slaan de amandelen als bij afspraak dicht, zodat het eerste halfjaar geen enkel voedsel nog toegang krijgt tot de slokdarm, wat helemaal niet erg is want maag en darmen zijn volop bezig om e.e.a. te verwerken en men de lust krijgt onmiddellijk zich te rusten te leggen, hetzij op een canapé, een crapaud, hangmat of parkbankje, terwijl de smaakpapillen zich nog even verlustigen aan de romige zuivelsmaak, de fruitig zoete aardbeien en de korrelige scones..kortom het is een engelse huisgemaakte delicatesse, die zijn weerga niet kent.
Ik had het genoegen om dit lekkers voorgeschoteld te krijgen, na een fikse wandeling door weiden, bossen, langweggetjes en akkers. We belandden in een piepklein dorpjes met schattige huisjes(gemetseld van stenen waar aan zaadjes van klimrozen geplakt zitten) en een honingkleurige kerkje met bijbehorend kerkhof.
In de tuin van het domineeshuis ploften we voorzichtig neer op de stoeltjes van het theehoekje, die net zo fragiel waren als het bedienend personeel. Twee oudere dametjes fungeerden als bediendes en pas toen ze de heerlijkheden voor onze neus hadden gezet met een forse pot thee, die we uitschonken in onze cups en waaraan we gretig ons laafden, kwamen we tot de ontdekking dat onze aanwezigheid daar bij zou dragen aan de reparatie van het dak van de kerk tegenover onze neus. Een reusachtige thermometer gaf aan hoe degenen die ons voorgingen en hier cream tea hadden genuttigd of door donatie´s het neerdruppelen van de traditionele engelse regen op hun gelovige hoofden wilden voorkomen door het laten aftimmeren en bedekken met leistenen.
Hoe dan ook ik ben nooit die dames vergeten en de creamtea en ook niet de honing en aardbeienpreserve die we er kochten. Die stonden in een krakkemikkerig kastje bij het tuinpoortje aan de binnenkant van de tuin opgestapeld en konden voor een luttel bedrag aangekocht worden ´voor thuis´. De thermometer leek zo nog groter en het geloof van de dominee en de dames astronomisch! 
Men begrijpt dat clotted cream sindsdien geen ingrediënt is voor een Engels recept, maar onderdeel van een religieus gebeuren en dat het bereiden van de scones zowel als het nuttigen ervan in gepaste stilte en met alle egards van een groots spiritueel gebeuren dient plaats te vinden. En dat doen we dan ook! 
Om u in de gelegenheid te stellen, volgt hier het recept! Zondags tafelkleed, blauw tradioneel serviesgoed en zilveren bestek zijn niet verplicht, maar worden hogelijk op prijs gesteld!
O ja, allerlei variatie´s, gebruikt door ignorante betweterige ´moderne´ types, zoals driehoekige, ierse of met rozijne bereide of heaven forbid...hartige scones? Begin er niet aan. Dingen die goed zijn, moet je niet veranderen...


ENGLISH SCONES
oven verwarmen op 225 graden C


nodig:
350 gram zelfrijzend bakmeel
1 theelepel zout
2 theelepels bakpoeder
30 gram suiker
75 gram roomboter of 7 1/2 eetlepel becel goud vloeibaar
1 3/4 deciliter melk


Bloem, bakpoeder, suiker, boter in stukjes in de beslagkom, melk erbij doen. 
Even kneden. Ik doe het met de kneedhaken van de mixer, kan ook in de keukenmachine. Zout als laatste toevoegen.
Uitrollen. Neem een koffiekopje en ´stans´ de scones er een voor een uit.
Bakplaat invetten, scones er op. Even met wat melk bestrijken(kwast)
ONDERIN een zeer hete oven, 225 graden C, in ongeveer 10-12 minuten goudgeel laten bakken en rijzen.
Als ze wat groter zijn, duur het ietsje langer, 15 minuten of zo.
Warm serveren met roomboter er op, aardbeienjam, slagroom óf, indien verkrijgbaar: clotted cream.


Doe uw ogen dicht en zie een Engelse countrygarden waar twee Miss Marples thee serveren en voor u een dorpskerkje met oeroude graven en rozen voor u...