Mijn nichtje S. te GB is geslaagd voor haar examen. U begrijpt dit ik buitengewoon blij en dankbaar ben, toen dit feit aan mij bekend werd gemaakt. Na slechts 6 weken voorbereidingstijd heeft ze het voor elkaar gekregen om een 100% score te behalen bij haar examen. Daar kan men alleen maar trots op zijn...en dat terwijl ze 40plus is. Een getal waarbij de hersencellen iets trager schijnen te gaan functioneren, volgens vele wetenschappers. Nou niet bij haar. De glorie van deze overwinning straalt nu af op de gehele familie, dat zult u niet ontkennen...ook op mij dus, al zit er een zee tussen ons en heb mijn dierbare nicht sinds 1974 niet meer gezien. Blood is thicker than water, zegt men, in Engeland. En vandaag ben ik meer dan bereid om dat te geloven.
Ze is nu een volleerd nagelstyliste. Gek eigenlijk...vroeger zag je dat nooit. Je moeder knipte je nagels, na de wekelijks wasbeurt. En verder niks. Vrouwen die hun nagels in allerlei vormen vijlden, zag ik nooit in mijn jeugd. Noch de gelakte vingertoppen. Pas later en daar werd minachtend en besmuikt over gesproken.
Nu kun je geen dorp of stad doorlopen of je struikelt over de nagelstudio´s. In ons naburige stad ligt er eentje op de hoek. De baas is een jonge chinees. Een kek kereltje, die met vaste hand het team om hem heen leidt. De business is geheel volgens de Feng Shui gecreëerd. Kuan Yin staat, met offertjes en bloemen voor haar, op een kastje tevreden te stralen. Een kralengordijn scheidt, in stijl, het geheel af van het privégedeelte. Buiten zie ik ze wel eens roken, maar verder zitten ze gebogen over de handen van hun klanten, te vijlen, te lakker, te friemelen of de klanten hebben hun vingers in een of ander goedje gedoopt in schaaltjes voor hen, ongetwijfeld om verder behandeling vlotter te laten verlopen. Ik weet nooit of ik medelijden moet hebben met hen of hen afgunstig dien te bekijken. Uit mijn eigen kappersverleden weet ik maar al te goed, dat velen het heerlijk vonden om even een hoofdmassage te krijgen, al was het maar tijdens het wassen van hun haren.
Even niks, even ontspannen en niks beter dan het ´gefriemel´ aan de uiteinden van een lijf, hoofd, handen of voeten...
Mijn nicht doet dat dus ook. Ze heeft foto´s van ingewikkelde patroontjes op enorm kleine vingers, waarvan de nagelpunten uitlopen in geweldig symetrische puntjes. Zouden het nepnagels zijn? Vast wel, scheelt meteen een hoop extra werk en het resultaat is prachtig. 
De eerste keer dat ik mijn nicht zag, was in de huiskamer van mijn oma. Mijn tante, net zo laat in het leven en net zo onverwacht zwanger geraakt als mijn moeder en in ´t zelfde jaar, had het resultaat hiervan mee gebracht. Mijn moeder ook. Mijn broertje bekeek zijn engelse nichtje en verbaasde zich over de vreemde klanken die ze uitstootte. Toch bleken ze het prima te kunnen vinden. Na enkele minuten brabbelden ze er op los en speelden gezellig. Zij had lang rood haar en dat verraadde, zoals het vooroordeel luidt, haar pittige karakter. Ze kon zoet spelen, maar haar stemming sloeg in een split second om, wanneer het haar niet beviel wat er gebeurde of van haar verwacht werd. 
Aan dat alles moest ik denken, nu ze geslaagd is en haar eigen studio heeft. Ik neem aan dat ze geleerd heeft om met die karaktertrek om te gaan en enigszins met tact haar klanten te behandelen. Enig drama is leuk, maar niet in het zakenleven...en zeker niet als je 100% wil slagen. Iets wat ik natuurlijk wel van haar verwacht! Al is het maar voor de familie...