Help, wat gebeurt er met ons leven?

Als je zelf al wat bedaarder door het leven stapt(ik zei dus beDaarder), dan wordt je al gauw overrompelt door een pup, die speels, ondeugend en nieuwsgierig door je huis dartelt.
Gelukkig lag de digitale camera al klaar en de filmcamera stond op scherp, voordat onze Pippi een pootje over de drempel had gezet. De eerste kennismaking met Muffin, onze 7 jaar oude Dalmatische Hond verliep net geheel vlekkeloos. Hij werd verward door de plotse aanwezigheid van zo´n dartel blond meisje. Erg boeiend, maar ze bleek zo onvoorspelbaar en onbeholpen, spontaan en nog totaal zonder manieren. Dat zagen we door zijn voortdurend achteruitbewegen en de wat onwennige blikken die hij ons gaf, die soms zelf verwijtend leken.
´Waar komen jullie nu mee aan?´
Pippi bewoog zich frank en vrij, sprong gegen haar ´broer´ op. Verder onderzocht ze elk hoekje en gaatje van de kamer, rook aan allerlei voorwerpen. Ze presteerde het zelfs om haar tanden in de pas verworven stoelpoot te zetten, wat haar een eerste ´foei´ opleverde van het baasje. Ze keek hem engiszins verstoord aan. ´Ach, wat een raar geluid van die man die me in de auto hierheen bracht.´ Niks te verontrustends echter.
Het drinken vormde geen probleem, al wilde ´madam´ dat het liefste uit de bak van Muffin. Die bevond zich op ongeveer 40 cm hoogte, maar dat was geen probleem. Als ze zich oprichtte, dan keer ze vanzelf over het randje en met de poot erin, kon ze prima vissen naar druppels vocht. Muffin, de rechtmatige eigenaar en gebruiker keek zuinig toe. ´Wat een aso puberkind´,  dacht ie. ´Komt hier zomaar binnen stormen en zit ongevraagd met haar poot in MIJN bakkie. Nou ja, nou krijgen we het helemaal.´ Al gauw begon hij zijn lip op te trekken, om die tante eens mores te leren. Mocht weer niet van het baasje...Wat een veranderingen!
Blondje was inmiddels op haar buikje neergeploft. Met het hoofd in een hoekje en de poten lang uit gestrekt lag ze ongegeneerd op de parketvloer. 
Wij begonnen weer wat verontrustende beelden te zien uit een ver verleden, dngen die taboe zijn voor een pup of gevaarlijk. Losse dingen op een hoog iets. Alles van hout, wat in een puppybek past om op te knagen, elektrische snoeren, vooral die in donkere hoeken, zodat ze niet direct zichtbaar zijn. 
We dienden weer zeer wakker en alert te zijn, want de kleine lieveling was zeer bijdehand en vliegensvlug. O ja, open deuren, die naar keldertrappen leiden of trappen omhoog b.v. Vuilnisbakken waar stukjes plastic uitsteekt, gewoon vragen om moeilijkheden dat...
Ondertussen maakte Fred de ene mooie foto na de andere. En stukjes film, want we willen jaren na dato nog kunnen zien wat voor capriolen ze uithaalde en hoe leuk ze zat, lag, stond en sliep. Nou, haar mooie velletje, de oortjes, die flapperen als ze aan komt rennen en de donkere ogen en neus staan garant voor prachtige beelden! Een heerlijk model...