Botvangen

Rond de klok van half 5 ben ik wakker. Ik lig vergenoegd in bed. Naast mij ligt mijn wederhelft vredig te slapen. Beneden is het stil. Ik maak mijn gang naar onder zo stil mogelijk en door de keuken. Muffin staat in de startblokken, zijn zusje zit in de bench. Haar donkere ogen staat op standje ´klaarwakker´ en ze zit lekker met haar voorpootjes op de grond. In een oogwenk, zonder te stoppen, zie ik dat ze niks heeft gedaan. Mooi zo! Ik negeer beiden op mijn terugweg naar bed. Daar nestel ik me. Geen piepje van die twee te horen. Ik twijfel of ik nog even door suffen zal of opstaan.
Na een kwartier besluit ik om me zachtjes aan te kleden en de honden te verzorgen, zodat Fred nog kan genieten van welverdiende rust na zijn werkweek. Ik sluip naar onder, haal het rolluik omhoog in de kamer. Pippi heeft onder het karton, dat op de bodem ligt van de bench, op wat krantjes, snipper gescheurd. Tja, behoorlijk wakker en geen videoclips, dan moet je wat. Snel geef ik Muffin brokjes in de keuken en til Pippi op. Hij eet echter niet. Ik moedig hem aan, maar niks. Ik loop met Pippi naar de voordeur en sluit de keukendeur. Hij zal wel beginnen, als we weg zijn...Pippi krijgt de riem om en we begeven ons naar buiten. Ze huppelt meteen en draai en doet. De hele omgeving is voor haar één Puppyspeelpaleis. En binnen is het trouwens niet anders. Zoveel te ontdekken, zoveel te zien, proeven, ruiken, horen. Ik laat haar wat capriolen uithalen, maar allengs maak ik de lijn wat korter. Ze dient ook haar behoefte te doen. Bij de oversteekplek gaat ze uit zichzelf zitten. Op haar gemak bekijkt ze de auto´s die aan haar oog voorbij zoeven. Heel vertederend zoals ze daar zit. Dan lopen we naar de overkant.
In de verte zie ik mijn man ineens lopen met GB Muffin. Hij ligt dus niet verzaligd te snurken, maar is ook teruggekeerd naar het land van de ´levenden´. Tja, waar doe ik dan zo´n moeite voor?
In huis doe ik haar tuigje af en hang die aan de kapstok. Ik haast me naar de keuken met de kleine guit in mijn kielzog. En daal af naar het halletje achter om de brokjes te pakken. Die weeg ik zorgvuldig af. Het duurt haar allemaal te lang en ze piept naast mijn been. Ik kwak de handel in een grote bak, zet de standaard van die bak wat lager en zet de bak op de ring. Onze lieveling vliegt met haar snuit in de bak en als een stofzuiger gaan de brokken naar binnen, in rap tempo. Ik moet dit filmen, denk ik. In Amerika zou dat clipje goud waard zijn. In no time zouden we in de studio zitten en in de top drie belanden met andere maffe filmpjes voor een prijs van 10.000 dollar of een all inclusive tripje naar Hawaii, mét de honden. Maar hier met familie lachen om hoe ze haar ontbijt verorbert in recordtijd is ook fantastisch! 
Die grote bak werkt fantastisch. Ze kan rustig schrokken, zonder dat er brokken over de vloer vliegen, die ze dan naderhand weer opsnort, in hetzelfde tempo. 
Intussen is GB Muffin gearriveerd in het ´Indoor Puppyspeelpaleis´. Tijd om te keten. We zien er wel op toe dat haar maagninhoud redelijk binnen blijft en ze ook aan de achterkant van haar niks ´verliest´. Allengs wordt het rustiger. Dan is het zaak om als ze wegkruipt en het stil is, op te letten. Het kan betekenen dat ze haar behoefte doet...
Wij ontbijten en zitten genoeglijk in de kamer. Buiten loopt een mannetje met een schop. Wat doet die daar? Hij zoekt tussen het gras. ´O, die is van de waterleiding of zo.´ zeg ik tegen Fred. De honden krijgen iets lekkers. Pippi een kauwstaafje, die ik in tweeën heb geknipt. Anders is het wat veel. Ik lok haar naar de bench, gooi het ding er in. In no time ligt ze op de bodem en klemt het staafje tussen haar voorpoten. Ze begint met verve te kluiven en vindt het heerlijk! GB Muffin krijgt een ´botje´, ook een ding van buffelhuid. Die neemt ie mee naar zijn kussen in de huiskamer. Begint er niet aan echter. Terwijl hij suffig naar het ding staart, komt Pippi om de stoel heen gevlogen. We laten hen eens uitknokken. Ze rukt het ding onder de neus van haar broer weg en sleept het naar haar veilige privéplek, de bench. Tenminste dat wil ze. Helaas stuift GB Muffin op, blaft en grauwt en pakt het ding zonder veel omhaal terug. Ze doet nog een poging, maar hij valt tegen haar uit. Dat is voldoende. Wij prijzen hem! Ondanks zijn castratie een jaar of 6 geleden, heeft ie ballen! En voor het eerst laat ie dat zien! Dat is nog niet vertoond in dit circus! Het leven zit vol verrassingen...
Hierna loopt Pippi naar de keuken. Even later komt ze terug. Ze kijkt heel guitig om de stoel heen naar het kussen, waar Muffin nu genoeglijk en smakelijk kluift. Je ziet dat ze graag dichterbij wil komen, maar dat doet ze niet meer. Respect voor haar GB! Op gepaste afstand ploft ze daarom neer. Ze strekt haar voorpootjes en slaat het tafereel gade. Rust! Voor even dan...Wij komen nog bij van de ontdekking, dat Muffin zo onvervalst op kan spelen, indien nodig! In een split second briest ie en bijt van zich af...dat kenden we nog niet zo van hem. We zijn dus ook diep onder de indruk!
Buiten heeft de met een spiraalvormig ding gelopen. Ook hij heeft het putje gevonden.En geopend. Hij frutselt daar in een gat en doet van alles wat hij moet doen. Dan sluit hij het gat weer en sjokt met zijn ding terug naar de auto. Soms zijn de dingen precies zo, zoals ze horen te zijn. Mooi zo, alles komt goed, op de een of andere manier! Daar hoeven we, als mens, helemaal niks aan te doen. Een geruststellende gedachte... Tijd om koffie te zetten.