Mevr. K.

Ik volg de berichten over de ontwikkelingen in het noorden van Afrika. De rebellen die in Libië bezig zijn. Het lijkt een zootje ongeregeld, die met gescheurde korte broeken en goedkope slippertjes wat wapens hebben bemachtigd en jeeps en daarmee rond scheuren. Aan de andere kant zie je mensen leuzen schreeuwen en met foto´s rondhopsen, alsof ze in een voetbalstadon staan met hun favoriete club.
De aanleiding van dit alles, Khadaffi, laat af en toe van zich horen. Hij bralt allerlei grote woorden, al dan niet door een megafoon, soms op armoedig aandoende plekken, soms in vol ornaat met beveiliging rondom hem.
Nu blijken de rebellen het hoofdkwartier te hebben bereikt in Tripoli. Een onderaards gangenstelsel. Met gangen zo lang als 32 km, zo blijkt. Zijn volk is euforisch, dat hij verdreven lijkt te zijn. Zijn voormalige volgelingen hullen zich in burgerkleding en iedereen schiet in de lucht. Een rare gewaarwording lijkt me het allemaal.
Ondertussen in Khadaffi ´kwijt´, ze weten niet waar ie uithangt en hoe zijn toestand is. Zijn zoon zit vast, dan weer niet.
Ik vraag me af wat mevrouw K. nu aan het doen is. Waar is zij in dit tumult? Wat doet ze? Is ze gevlucht naar een ander deel van het land. Zit ze in de woestijn in een tent te breien? En thee te drinken met de vrouw van een bevriend stamhoofd(een van de weinig overgeblevene), terwijl de geiten en kamelen klaaglijke geluiden om haar heen produceren? Stelt die vrouw van het stamhoofd haar gerust?
Of zie ik het verkeerd en is ze allang vertrokken naar Parijs, naar Venuzuela of naar ergens in Afrika? Daar waar een andere dictator het nog gewoon voor het zeggen heeft? En waar ze in een paleis haar intrek heeft genomen of een luxe hotel, met tassen vol juwelen en waardepapieren? Maakt ze zich zorgen om hun bankrekeningen? Zou ze bellen met mevr. H uit Bagdad, mevr. M uit Cairo, mevr. A uit Damascus? 
Of loopt ze handenwringend rond en doet ze geen oog meer dicht, vanwege haar kinderen? Hun zonen, die ergens in Tripoli, van zich doen laten horen. De ene, die nauwelijks nog beveiligd is en met wapens langs zich slaapt. De andere twee, die gevangen zijn en mogelijk naar Europa moeten afreizen, totaal vernederd en dan terecht moeten staan in Nederland? Denkt ze er aan of ze nu goed behandeld worden door de rebellen, de vijanden van haar familie? Of ze te eten krijgen en te drinken, het niet koud of te warm hebben? Vraagt ze zich af of die ene zoon dood is en waar ie dan begraven ligt? En wat er met haar dochters gebeurd? Vermoord, verkracht? Zou ze spijt hebben om ooit met haar man te zijn getrouwd? Zich voor het hoofd slaan? De haren uittrekken? Want al die kinderen heeft ze gedragen, in haar. Ze heeft hoop gehad voor hen op een mooie toekomst. Dat ze gezond zouden zijn, getrouwd en kinderen zouden krijgen, zodat ze oma zou worden...haar mooie, onschuldige kleinkinderen. Zal ze nog ooit zien? Of zullen ze nog ooit samen eten, zingen, lachen, feest vieren? 
Ik weet het niet, maar ik vraag met dat af. Hoe is het met mevrouw K? Waar is ze, wat doet ze, wat houdt haar bezig?  Waarschijnlijk ben ik de enige...