maandag 3 november 2014

Lofoten en Kari

Het zal weinigen ontgaan zijn, dat ik weg ben van Noorwegen. Het landschap, de mensen, het eten, zelfs de winterse sneeuw en kou. Boven dat alles nog de magnifieke fjorden en het prachtige Noorderlicht of Aurea Borealis. Uitermate fascinerend en overweldigend!
Sinds een tijd maken we nieuwe plannen om er heen te gaan. Natuurlijk eerst Duitsland, Denenmarken en Zweden passerend, de twee Scandinavische landen zullen we dan ook aandoen. 
Wat onze bijzondere aandacht trekt is een eilandengroep in het hoge noorden van het land, de Lofoten genaamd. De winter duurt er heel lang, begint vroeg en eindigt laat. Omdat de zon er nauwelijks boven de horizon uit komt in die tijd, zijn de dagen erg kort en de nachten natuurlijk lang. De natuur is er hard. Traditioneel woonden er alleen vissers, die kabeljauw uit het water haalden, schoonmaakten en op enorme rekken in de buitenlucht lieten drogen en dan krijg je stokvis. Een wat ouderwets aandoende vissoort. Ze woonden in eenvoudige hutjes aan de zee. Verder was er niet zoveel te doen of beleven. In zee leven, nog steeds walvissen en enige dolfijnsoorten. Gelukkig te koud om mee te zwemmen. (Waarom zeg ik dat? Dat is toch leuk? Voor de mensen wel ja, maar dolfijnen leven in grote groepen bij elkaar. Ze communiceren allemaal met elkaar en dat gaat zeer verfijnd. Ze zijn niet alleen veel intelligenter dan de mens, een ander 'zoogdier', maar zijn doorgaans ook meer gevoelig. Elke keer als de mens er gaat zwemmen, betekent dat een flinke verstoring voor de groep dolfijnen. En dat heeft grote gevolgen. Vandaar dat ik geen fan ben van de gedoe door mensen bij hen in de buurt.) Boven zee vliegen daar enorme arenden. Machtige, grote dieren die over de golven zeilen en met vis in hun klauwen weer opstijgen. De luchten vertonen prachtige kleurnuances die mooi afsteken tegen de met sneeuw bedekte berghellingen. Kleurig huisjes liggen als speelgoeddingen bij de baaien. De mensen daar raken soms erg depri, vanwege het gebrek aan licht in de lange wintertijd. Begrijpelijk.
Alsof dit nog niet genoeg was om zelf te gaan zien, ondanks de lange reis naar boven(Noorwegen is 4000 km lang!) kwam ik haar tegen. Een zangeres met een mooie stem, die ballads zong en rock. Aparte combinatie van zang en instrumenten. Ze heet Kari Bremnes. En ze komt van de Lofoten. Ik versta geen bal van de taal, tenminste letterlijk. Sommige onderwerpen kan ik wel uit de titel halen van de songs of cd. Ik heb nu een tweede cd van haar in huis gehaald. Erreg mooi, vind ik. En net zoals ik maar niet op kan houden over Noorwegen, zeur ik iedereen die het maar horen wil aan de kop over Kari. Mooie vrouw, fascinerende kleding en sieraden. Broers Ole en Lars zitten ook in de muziek en maken vaker met haar dingen. Gekocht bij Sounds in Venlo. Kan ook via internet en dan op laten sturen. De nummers Denne veien, Nytt ommelom os, E du Nord vind ik de beste nummers. Draai ze grijs, maar ze staan ook op You tube. Kari Bremnes.
Cd heet  'Og Så Kom Resten Av Livet'. Zo kun je helemaal niet wachten om te gaan, al duurt dat nog wel even...ach ja, voorpret is ook pret. Nog maar een keer luisteren dan...haha. 
<iframe width="560" height="315" src="//www.youtube.com/embed/C8PD4h8AT94" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>


Geen opmerkingen:

Een reactie posten