Dag 27 Tree

We naderen al weer het einde van de uitdaging. Vandaag het onderwerp Boom. In de straat waar ik woon staan veel bomen. Gelukkig wel. Ik hou van bomen. In de straat waar ik ben geboren stonden ook bomen. Eiken om precies te zijn. Een geruststellend beeld die prachtige grote bomen naast de weg. Helaas namen ze ook het zicht weg van de automobilisten, zeker als die te hard reden. In de straten waar ik later woonde, zag ik veel minder bomen helaas. In Venray voor de flat stonden bomen, ik weet niet meer welke. In Heerlen aan het plein stonden bomen, met propellertjes er aan in de herst. Die dwarrelden zo mooi dromerig naar beneden. En verder in de straat andere bomen, net als bij de vijver. We hadden er één zomer een vreselijke storm, waarbij ze omknakten als lucifershoutjes. In Weert had ik lindebomen voor de deur en aan de overkant stonden veel bomen bij de beek. O.a. een enorme oude kastanje. Prachtig! Mijn neefje en nichtje gingen er rapen toen ze bij ons logeerden. Ze vonden het geweldig, want in Zeeland, waar ze woonden stonden niet zoveel bomen vlakbij. Later bij mijn flat stonden platanen. Vanaf de 1e verdieping zag ik hun bladerkroon, die 1x per 3 jaar gesnoeid werd. Een beetje aftandse bomen bleven dan over, ze zagen er uit als armoedige kandelaars. Maar in de lente kwam het weer goed en bloeiden ze weer op. Bij het appartement later stonden ook kleine boompjes. En bij ons laatste huis niet, de straat was nog te nieuw. Dat zou later nog komen, vertelde me ons. Net als de postcode, die hadden we niet, omdat nog niet alle huizen klaar waren. Ik heb nog nooit zo'n onzin gehoord van de gemeente, dat je geen postcode had bij het huis waar je al lang en breed in woonde. En dat terwijl Fred toen zo'n 125 penvrienden had, wereldwijd. Onze onvolprezen oude postbode bracht de post alsnog 'gewoon', omdat hij herinnerde waar we eerst woonde. Heel secuur, hij was autistisch. Geweldig, geen brief gemist! Nu wonen we aan een weg, buiten ons dorp. Er staan tegenover ons coniferen, hele grote. En taxusbomen, berken, populieren, hazelaars, hulst.  In sommige hangen in de zomer hopplanten. En onder in de berm bloeien braamstruiken. Aan de andere kant staan kastanjes, canidassen, beuken(rode en groene) o.a. En bij de bushalte acacia's en platanen. Net als in de straat tegenover ons, daar sieren dikke platanen de weg naar boven.

In onze tuin bevinden zich ook bomen. Voor we hier kwamen wonen, stond er een oude eik. Die was te groot en liet teveel bladeren vallen die vervolgens in de vjiver viel. En werd dus omgehakt. Ik weet nog van vroeger toen in mijn straat de helft van de eiken moest verdwijnen, dat het enorm scheelde in licht in ons huis. De boom viel voor ons raam en het leek of opeens een hoop lampen aan gingen. Gek, hoe snel je daar weer aan wende, alsof het nooit anders was geweest. In onze tuin staan nog een grote taxus achterin. Die produceert prachtige rode bessen(giftige dat wel) en blijft altijd mooi donkergroen. Ernaast staat een zomereik. En verder in de tuin een tulpenboom, een paar hulststruiken of -bomen en een plataan. Die een parasolvorm heeft. Min of meer. Elk jaar nemen we ons voor om de boom flink te snoeien, zo'n keer of 3 á 4 per zomer. Elf jaar geleden was het een dun stammetje, ondersteund door een paal met een rubber band. De vorige eigenaar had er een vierkante houten tafel omheen getimmerd met een gat in het midden voor de boom. Met 8  houten stoelen er om heen. Zag er leuk uit, maar het was erg onpraktisch. De tafel is inmiddels gesneuveld, de stoelen zijn er nog. Geschilderd en wel. De helft in een soort botergele kleur en de andere in lichtblauw. Oersterk. De plataan staat fier rechtop. Hij is stukken dikker nu en bladdert lekker af, zodat de stam doet denken aan camouflagestof die men gebruikt voor militaire kleding. Fascinerende kleuren en patroon tussen de stukken onderling. Het verveelt nooit. Dat is bij bomen sowieso niet het geval, vind ik. Er staat achterin de tuin ook nog een hazelaar. Elke lente mooi rood van kleur en als door betovering worden de bladeren verder in de zomer groen. De eekhoorntjes komen snoepen van de hazelnoten, die ze vinden. Soms liggen die onrijp op de grond, de rokjes er om heen. We hebben ook een krulhazelaar geplant. Eigenlijk hebben we nog een hele rij bomen. Hedera helix aborecens. De klimop. Maar dat mag hier eigenlijk geen boom heten, die hechten zich aan andere oppervlakken. Ze vormen in onze tuin een haag, van het huiskamerraam tot achter aan het einde van de tuin, 45 meter verderop. De vogels vinden het heerlijk, want het zit vol met besjes, insecten en zo meer. Ze bouwen er nesten in en planten zich voort als bezetenen. Twee tot drie nesten per seizoen zijn geen uitzondering. Ik heb de liefde voor bomen mee genomen vanaf mijn geboorteplek naar hier. En ik heb natuurlijk mijn voorkeuren. Lindebomen stonden in de straat bij mijn ene oma. Daar slofte ik lekker door de bladeren in de herfst en schopte ze omhoog. Bij mijn andere oma stonden ze aan de zijkant van hun huis. Ze hebben mooie hartvormige bladeren. De rode beuken vind ik ook erg mooi, statig! Ik ken hier vlakbij een laantje dat er vol mee staat. En op de hei hier staan prachtige Amerikaanse eiken. De taxus is vanouds her een boom die je zag op kerkhoven, vanwege de kleur die blijft herinnert die aan 'eeuwig leven', net als de buxus. En de hazelaar komt voor in veel sprookjes, o.a. dat van Assepoester. Net als de vlier. Bij de Kelten stonden strenge wetten op het beschadigen van bomen, ze waren heilig. Ik kan me daar goed in vinden. Ik zag in Engeland twee oeroude eiken, zowat 2000 jaar oud. En de Engelsen zouden de Engelsen niet zijn als ze er niet op een speciale manier mee omgingen. Ze hadden namen gekregen en een hek stond er omheen. Je mocht er niet dichtbij komen of ze aanraken. Ik heb nog nooit zoiets absurds gezien en trok me er geen bal van aan. Helaas zijn ze inmiddels gesneuveld. De karkassen staan er nog, ontdaan van bladeren en van binnen aardig hol. Ik was er zo'n 35 jaar geleden. Ah, er is nog zo'n mooie boom, de olijf. En natuurlijk de vijg, die inmiddels, door het veranderende klimaat beiden hier aardig stand kunnen houden. Net als sommige palmen.

En de eucalyptus, die uit Australië komt natuurlijk. Een arbetorium is wat dat betreft een leuke plek om eens verschillende bomen bij elkaar te zien en wat meer aan de weet te komen. De klimop b.v. komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika, daarom bloeit ie nog steeds in de winter hier, omdat het dan daar zomer is. En als je een fruitvlek hebt, pluk dan een blad van de klimop, doe die bij je was in de wasmachine en de vlek is gegarandeerd weg. Goedkoop en het werkt! Het blad moet gekneus worden, maar daar zorgt de machine voor...De boom is erg veelzijdig. Vroeger werden er zelfs stukjes stof van zieken in gehangen om hun genezing af te smeken. De zgn. koortsbomen. En dan heb je nog de vogellijm of mistletoe, die als parasiet in de bomen groeit in b.v. Zuid-Limburg. Op te hangen met de kerst, want een ieder die er onder staat mag gekust worden. Als dat geen vrede brengt, dan weet ik het ook niet meer. Want wie kust, vergeet al het andere, dat kan niet anders. En daarom is het ook zo goed dat we, naar oud heidens gebruik, een boom binnen zetten en versieren in de winter. Ere wie ere toekomt! En daar zal Irene van Lippe-Biesterfeld het ook wel mee eens zijn. Kan ze een keer binnen knuffelen...:)