Dag 23 Black

Black oftewel zwart. Ik heb er een gruwelijke hekel aan. In mijn puberteit liep de halve school in het zwart. Mij staat het voor geen meter. Donkerblauw wel, zwart niet. Het slaat dood.

Zwart. Tja. Zwart voor de ogen. Zwarte Piet. Zwarte draad. Zwartkijker. Zwarthemden. Zwart maken. Zwart-wit. Zwarte grond. Zwarte vlekken. Op zwart zaad zitten. Zwarte gat. Zwart jurkje. Zwart werken. Zwart geld. Zwarte goud. Zwarte plak. Zwartgallig. Zwarte humor. Zwarte band. Ga zo maar door.

Zwart is eigenlijk de afwezigheid van kleur. Zoals wit een veelheid van kleuren is. Dan flikker je alle tinten op een hoop en krijg je wit. Zwart is als je er alles uit haalt van kleur. Kleurloos dus. En ik hou niet van kleurloos. Net zo min als smakeloos. Of geurloos. Het is allemaal niks. Ongrijpbaar. Er tussen in is veel leuker vind ik. Grijs b.v. Niet veel, maar tenminste nog iets. Je kan je er wat bij voorstellen. Bruin ook. Black is beautiful, een spreuk op een poster vroeger. Maar er stonden toen zwarte mensen op. Die mochten zo nog genoemd worden, in vroeger tijden in de VS. Later werden het kleurlingen. En nog later Afro-Amerikanen. Maar ze waren wel bruin. In allerlei varianten. Die werden toen nog gediscrimineerd daar. En op veel andere plekken. Nu ook nog, zei het veel genuanceerder en geraffineerder. En gemener, als je het mij vraagt. Apartheid is hard, maar wel helder. Iemand geniepig op zijn plek zetten, tenminste de plek die jij hem of haar wil toestaan, is fnuikender, omdat diegene zich vrijwel niet kan verweren.

Zwart heeft te maken met stiekem, met clandestien. Of met depressie. Ook met rouw. Deftigheid of gepast decorum. En...in combinatie met erotiek. Zwart in negligé of lingerie. Het zwart op vrouwenhuid roept erotische gevoelens op. Het bekende zwarte jurkje, eenvoudig, decent en tegelijk prikkelend. Zwart is chique. Vooral ook in combinatie iets van een ander kleurtje.
Zwart dringt zich niet op, maar houdt zich op de achtergrond. Priesterkleding, de dominee.

Als ik huis rondkijk, zie ik weinig zwart. Niet in mijn kleding of huisinrichting tenminste. Wel in saaie dingen. Apparaten, afstandsbedieningen, boxen. Gsm. camera, laptop(grotendeels)En...verrassing, in bepaalde boeken. De omslagen. Vaak titels met gekleurde stukjes er in of plaatjes.
Mapjes, handvaten, knoppen enzovoorts. O ja, en ons onvolprezen bed, onze boxspring is helemaal zwart. Te lange leste vind ik toch nog iets. Onverwacht. Een spreuk, een reminder. Voor als ik me schuldig maak aan zwartkijken(tijdelijk) of last heb van zwartgalligheid. Dan zie ik het nog voor me, boven de tafel. La vie est belle. Het leven is mooi. In Frankrijk. Of waar je maar bent. Want leven als God in Frankrijk, ik vind het zo'n onzinnige uitspraak. God is overal. Het leven is verrukkelluk, zoals Campert schreef. Als je maar niet het maar niet zwart in ziet, want dan val je in een zwart gat. De kopjes hangen er bij ons naast. Voor ons geen zwarte koffie. Maar wel met een wolkje melk. En je weet wat de Engelsen zeggen: Every cloud has a silver lining. Aan elke wolk zit een zilveren randje...