Uitdaging dag 22

Een liedje dat je draait als je in de put zit. Mijn hemel, vroeger zat ik veel vaker en langer in de put, dus ik moet goed nadenken. Er zijn zoveel redenen, waarom je de put in kan kukelen. Je hondje dood, je ontslag gekregen, geen woonplek, je vriendje weg of depri-ziek. In mijn jeugdjaren, ergens in het stenen tijdperk was er altijd wel een schimmig vriendje dat vertrok of ik trok zelf de stekker uit een prille liefde. Ook kon het voorkomen dat ik gek was op een leuke vent en er aan de andere kant een aardige man allerlei aandacht aan mij gaf. Geweldig voor je ego, maar toch lastig. Het op zwart zaad zitten langdurig is ook erg slecht voor je humeur. Iemand waar je van houdt die ziek wordt en langzaam dood gaat, is ook een zware aanslag. Een zeer gehorige woonplek of een heel kleine of allebei. 
Vroeger draaide ik zwartgallige liedjes, waar ik enorm van ging janken. Robert Long was favoriet met Flink zijn b.v. Maar tegenwoordig zie ik altijd nog ergens een lichtpuntje, een snippertje hoop of iets waar ik enorm om kan belachelijk, wat op mijn lachspieren werkt, terwijl de toestand eigenlijk kut met peren is.
En daar trek ik me dan aan op. Zo wordt iets heel kleins toch groots en belangrijk!
Dit lied is zoiets, eentje waarbij ik achterom kan kijken en me kan verbazen, verwonderen over dat ik er nog ben en hoe! And not taking it for granted at all! Hemeltergend mooi, Helen Sjölm speelt een mishandelde en onder de grond getrapte vrouw, die door simpelweg zingen alle ellende naar buiten kan gooien, met haar laatste kracht! In de film As it is in heaven. Volgens mij heeft zowat iedereen die gezien en anders ALS DE BLIKSEM bekijken...zou ik zeggen!