Een liedje dat je eerst leuk vond en nu haat. Haat is een groot woord bij deze song, maar ik heb het ondertussen wel gehad er mee, na alle jaren. Het is een oudje, uit ongeveer 1967. Ik hoorde het eindeloos tijdens onze eerste kampeervakantie. MIsschien komt het omdat ik deep down een verschrikkelijke hekel heb aan kamperen, hoe leuk iedereen het ook vindt. Het gehannes met die stokken, welke bij elkaar horen, het op de goeie manier het tentdoek er over draperen, als het skelet eindelijk staat. En dan het gedoe met die haringen. Om over het geklooi van ´koken´ op een gasbrandertje, wankel in het gras op je hurken maar te zwijgen. Als je dat koken kan noemen, wat rommelen met je spatel in een veels te kleine pan, nadat je op schoot of op een wiebelig campingtafeltje de ingredienten hebt gesneden. Als het regende, wil je echt niet bij mij in de buurt zijn, de klamheid van je kleren en bed in een slaaptent, waarvan de rits nooit wil. En het luchtbed, als je eindelijk ligt, dat nooit genoeg gevuld is met lucht, terwijl het daar voor bedoeld is.
Tijdens onze eerste kampeerervaring vulde mijn vader een grote bus met spul en reed zo twee keer naar de Maas in Gelderland, waarbij hij vlonders van hout legde onder de tent, de complete keukentafel met bestekla er in en keukenstoelen en zijn eigen ledikant compleet met beddengerei meezeulde voor 2 weken. Ik geloof dat je kunt zeggen dat ik genetisch besmet ben met het anti-kampeergen. Alleen heb ik geen zooi kinderen, dus pak ik lekker één koffer en installeer me in heerlijke goeie hotels, waar we goed slapen, lekker badderen of douchen en een fantastisch ontbijt genieten en in restaurants aanschuiven voor het eten zonder afwas achteraf. En geen gebler van kinderen in de ragfijne tentdoeken of ruziënde verloofde stellen midden in de nacht of gekreun van verliefde stellen die....afijn, u snapt me wel. Gelukkig denkt mijn lieve wederhelft er net zo over, we gaan dus ´of goed of niet´. Liever in ons eigen huisje dan het gedoe op zo´n camping..Ach ieder zijn meug!
Dus, aan de ene kant de herinnering aan mijn vader, lachen en aan de andere kant die rottenten en wassen aan de Maas ´s avonds aan de andere kant met de lekkerste friet van de wereld bij de plaatselijke cafetaria.
En het altijd maar door zeurende goed-weer liedje...met de toepasselijke titel In the Summertime...
Tijdens onze eerste kampeerervaring vulde mijn vader een grote bus met spul en reed zo twee keer naar de Maas in Gelderland, waarbij hij vlonders van hout legde onder de tent, de complete keukentafel met bestekla er in en keukenstoelen en zijn eigen ledikant compleet met beddengerei meezeulde voor 2 weken. Ik geloof dat je kunt zeggen dat ik genetisch besmet ben met het anti-kampeergen. Alleen heb ik geen zooi kinderen, dus pak ik lekker één koffer en installeer me in heerlijke goeie hotels, waar we goed slapen, lekker badderen of douchen en een fantastisch ontbijt genieten en in restaurants aanschuiven voor het eten zonder afwas achteraf. En geen gebler van kinderen in de ragfijne tentdoeken of ruziënde verloofde stellen midden in de nacht of gekreun van verliefde stellen die....afijn, u snapt me wel. Gelukkig denkt mijn lieve wederhelft er net zo over, we gaan dus ´of goed of niet´. Liever in ons eigen huisje dan het gedoe op zo´n camping..Ach ieder zijn meug!
Dus, aan de ene kant de herinnering aan mijn vader, lachen en aan de andere kant die rottenten en wassen aan de Maas ´s avonds aan de andere kant met de lekkerste friet van de wereld bij de plaatselijke cafetaria.
En het altijd maar door zeurende goed-weer liedje...met de toepasselijke titel In the Summertime...
Oh ja dit is onderhand zo uitgemolken dat ie bij de 1e noot al herkenbaar is!
BeantwoordenVerwijderenMaar je hebt er wel weer een mooie redenatie bij gezet!! #toppertje!