Een liedje waardoor je je schuldig voelt. Vreemde uitdaging toch enigszins. Schuldig voelen is al vreemd. Je laat iets uit je handen vallen, je vergeet iets(een verjaardag of een afspraak) Op het moment dat je er achter komt, is het al te laat en kun je er nauwelijks nog iets aan veranderen. Schuldgevoel is zo´n nutteloze emotie. Ik heb de vraag van vandaag wat omgebogen.
Niks lekkerder dan op een grijze vrije middag je te nestelen in je stoel en te kijken naar een Agatha Christie-film. B.v. een zwarte-witte met de weergaloze Margareth Rutherford of de latere versie met Joan Hickson(de beste vertolkster van Miss Marple, als je het mij vraagt), maar ook de fantastische David Suchet, die Monsieur Poirot, de pedante Belgische detective neerzet met al zijn eigenaardigheden is niet te versmaden. En of ze een lijk vinden in het Midden-Oosten, op een Caribisch eiland, Zuid-Frankrijk of ergens in Engeland, je kunt er donder op zeggen dat er nog 2 volgen en de verwarring groter wordt. Net zoals de chief-inpector het maar allemaal onzin vindt als miss Marple vindt dat er een luchtje aan zit, waarop ze dapper haar eigen clues volgt en op onderzoek uitgaat. En natuurlijk de oplossing presenteert door gebruik van dorpsroddels en grote kennis van menselijke trekjes die ze combineert en waardoor the muddle als een puzzel in elkaar valt en de oplossing geboden wordt. Is er nog een trein bij, waar het allemaal op plaats vindt of een groot Victoriaans huis, dan is het helemaal smullen, wat mij betreft. Maar ja, ik ben een Anglofiel pur sang, die af en toe graag wegdroomt bij de restanten van de Engelse periode, waarvan nog maar weinig over is gebleven...of ik maar daar schuldig over moet voelen? De beginmuziek is zeer herkenbaar.
Niks lekkerder dan op een grijze vrije middag je te nestelen in je stoel en te kijken naar een Agatha Christie-film. B.v. een zwarte-witte met de weergaloze Margareth Rutherford of de latere versie met Joan Hickson(de beste vertolkster van Miss Marple, als je het mij vraagt), maar ook de fantastische David Suchet, die Monsieur Poirot, de pedante Belgische detective neerzet met al zijn eigenaardigheden is niet te versmaden. En of ze een lijk vinden in het Midden-Oosten, op een Caribisch eiland, Zuid-Frankrijk of ergens in Engeland, je kunt er donder op zeggen dat er nog 2 volgen en de verwarring groter wordt. Net zoals de chief-inpector het maar allemaal onzin vindt als miss Marple vindt dat er een luchtje aan zit, waarop ze dapper haar eigen clues volgt en op onderzoek uitgaat. En natuurlijk de oplossing presenteert door gebruik van dorpsroddels en grote kennis van menselijke trekjes die ze combineert en waardoor the muddle als een puzzel in elkaar valt en de oplossing geboden wordt. Is er nog een trein bij, waar het allemaal op plaats vindt of een groot Victoriaans huis, dan is het helemaal smullen, wat mij betreft. Maar ja, ik ben een Anglofiel pur sang, die af en toe graag wegdroomt bij de restanten van de Engelse periode, waarvan nog maar weinig over is gebleven...of ik maar daar schuldig over moet voelen? De beginmuziek is zeer herkenbaar.
Hahaha, ja dat is inderdaad een bekend deuntje, maar ik wist dus niet waar het van was!!! Nu dus wel! Dank ;-)
BeantwoordenVerwijderen