Wat anders of een heerlijke kerst

Frits draaide zich nog ´s om. Beneden hoorde hij gepraat. Daarna sloeg de voordeur dicht met een klap. Het werd stil in huis. Wat was zijn bed toch heerlijk warm. Hij verheugde zich op de dag. Even later hoorde hij gerommel op de trap. Kleine kindervoetjes volgden die van hun vader. Dat moest John zijn met zijn tweetal. Sigrid had de boel al de boel gelaten, met haar vriend mee. En de Turkse jongen had de boel ook ontvlucht.
Buiten startte de auto en rammelend kwam die opgang. Het rode bestelautootje zag hij in gedachten verdwijnen. Zo eindelijk rust in de tent.
Om half tien werd ie weer wakker. Hij rekte zich uit. Een beetje licht kierde langs het gordijn. Je kon zeggen wat je wilde, maar zo´n klein kamertje had wel wat. Met zijn voet kon hij vanuit deze positie het gordijn aan de kant schuiven om naar buiten te kijken. Kou kwam er achter vandaan. Maar ja, wat wilde je ook. Eind december. De kast stond op een kier, de deur wilde niet goed sluiten. Aan de andere kant zag ie zijn tafeltje staan met de foto´s en ernaast de enige stoel, met zijn kleren. Verder niks.
Hij sprong uit bed. In de keuken, die aan zijn kamer grensde, maakte hij koffie. En een boterhammetje. Wat een weelde. Alle andere mensen waren verdwenen. Hij had het huis voor zichzelf. John met zijn zoontje en dochtertje. Blij dat hij ze bij zich had en niet zijn ex, ging die op bezoek bij oma. Sigrid met haar Surinaamse vrijer. Haar moeder maakte de boel hier schoon één keer per week. Die kende hij nog van vroeger. Ze zouden kerst vieren met haar halfzusje. En waar die Turk uithing, mocht Joost weten. Hij leek bang te zijn voor Frits. Nou ja, wat maakte het ook uit.
Genietend slurpte hij ongegeneerd van zijn koffie en liep in zijn tshirt en onderbroek terug naar zijn kamer. En zijn nog warme bed. De deur liet ie open. 
Zijn moeder had hem gevraagd te komen, Allebei de dagen. Zelfs aangeboden om te blijven slapen. Niemand moest met Kerst alleen zijn, vond ze. Hij had het verstrooid aangehoord. Gemompeld dat ie het wel zou zien. Maar hij had er helemaal geen zin. in. Wat een gezeur allemaal, dat iemand eenzaam was met de feestdagen. In de tijd dat ie een relatie had, voelde hij zich vele malen eenzamer. Het was nog allemaal vers. Amper 6 weken ervoor had hij het vertrouwde huis verlaten en zijn partner. Na ruim 12 jaar was de koek op. Beiden hun best gedaan. Maar het gevoel dat de ander onbereikbaar was voor de dingen die er echt toe deden, overweldigde hem dusdanig, dat het teveel was. Einde verhaal. De omgeving snapte er niks van.
Een tijdje bij zijn broer ingetrokken, maar ja, dat kon niet blijven duren. Bij de gemeente zich ingeschreven, zonder vaste woon- of verblijfplaats. Niet gemakkelijk, de ambtenaar zeurde geweldig, dat dat niet kon etc. Nuchter stelde hij de man voor om dan maar bij hem in te trekken. Geschrokken bond die in. Buiten het oude gemeentehuis kon hij wel springen, dansen, juichen. Een last van hem afgevallen.Geen eigen plek, een boel onzekerheid, maar mijn hemel, het voelde fantastisch. Al gauw daarna deze kamer. Een troosteloze boel. Twee bij twe meter. Van een ´vergeten´ zelfgetimmerde salontafel had ie zijn bed gemaakt. Klaptafel met wat persoonlijke dingen, tv, kleren. Een mens had zo weinig nodig. Een hoek om te slapen, een vuurtje om te koken en nog iets om te wassen en zijn behoefte te doen.
Hij besloot het er lekker van te nemen. Opeens herinnerde hij zich die video. Een hele serie, wat een geluk dat ie die daar had. Hij bekeek de hoes. Shaka Zulu. Een magere man in Zuid-Afrika, die het schopt van vernederde bastaard tot gevreesde leider. Een hoop haat en ambitie bij elkaar gepropt in één man. In 12 delen, toe maar.
´s Middags stond ie met moeite op. Hij scharrelde in de keuken rond. Gadverdamme, er was weer niet afgewassen door iemand. Hij donderde de rotzooi in de afwasteil onder in het aanrecht. Zette water op. Toen dat kookte, trok hij een beker uit de kast. Golden Wonder Noodles. 69 cent. Hij goot onverschillig het water op de onduidelijke inhoud. Die begon te wellen. Het was warm en het vulde de maag, de rest deed er effe niet toe. Vergenoegd ging de tv en video weer aan. Shaka had er zin in, die vermoorde een ieder die hem voor de voeten liep. Lekker ding...

Zijn ex had hem bezocht. Precies twee minuten, langer hield die het niet vol. De meegebrachte brieven werden hem haastig in zijn handen geduwd en voor Frits nog afscheid kon nemen, reed de auto weg. Met de ex in tranen, het was teveel hem zo te zien in dat hok. Frits trok zijn schouders op...
Om half drie sprong hij in de douche. Hij was pas bij deel 5. Fluitend verzorgde hij zich, kleedde zich aan Hij trok zijn jas aan, deed de handschoenen in zijn zak. Even later stond hij buiten en op zijn oude fiets begaf hij zich op weg. Het dorp deed wat versleten aan. Het regende en de kasteelruïne druilde mee. 
Zijn moeder begroette hem als de verloren zoon. Buiten hem was er niemand. Ook dat nog. Ze dronken koffie. Zijn vader zei niet veel. Later aten ze het avondbrood. Wel gezellig, maar daarna vertrok hij weer spoorslags. De gelegenheid om te doen wat hij wilde en de stilte te ervaren, was te groot. 
Die avond sliep hij tevreden in. De volgende dag ging ongeveer hetzelfde. Shaka moordde gezellig door, zijn moeder volgde hem, schichtig, half trots, half bang en zich schamend tegelijk. Nog een wonder dat er nog zoveel originele Zulu´s over waren, heden ten dage, bedacht hij zich. Maar uiteindelijk gaf hij de geest...
Tussendoor sloeg hij nog maar ´s een kant en klare maaltijd naar binnen. En at een verweesd soort kerstkransje op. 

Jaren daarna, toen allang weer opnieuw verliefd en gelukkig was geworden, dacht Frits nog vaak aan die Kerst en hoe heerlijk die was geweest. Ondanks dat goedbedoelende mensen hem hadden gezien en zo hun best deden om de Kerst draaglijk te maken. Gelukkig had Frits ze zoveel mogelijk af kunnen weren en genoten van die dagen met Golden Wonder en Shaka en zijn dooie Zulu´s. Want zeg nou zelf, elk jaar dat nieuwe Kindeke Jezus en die herders en drie Koningen, het wordt een beetje afgezaagd.