Thizz izz zze Netherlandzz of Wesolyk Swiat

Wazka gooide het portier dicht. Ze startte de auto. Altijd was ze zenuwachtig, als ze naar het westen reed. Toch een behoorlijke afstand. Maar sinds haar man daar werkte, wilde ze die kant op, zeker in december wilde ze bij hem zijn. Haar zuster had ze even moeten overreden om voor moeder te zorgen en haar die maand in huis te nemen. Zo pakte ze alles in de auto, de kadootjes, wat levensmiddelen die niet buiten Polen te krijgen waren, de kinderen. Drie bloedjes die tussen de pakjes geplet zaten en god zij dank, de halve tijd lagen te slapen. Af en toe een stop om te plassen. Nog niet eenvoudig om die dames in witte schorten met hun bordje te omzeilen. ´Gewoon strak voor je uit kijken, naar binnen glippen en als je terugkomt en ze vragen iets, zeg je maar wat en rent naar buiten!´ 
Halverwege dronk ze voor de zoveelste keer, ze zette de fles wodka aan haar lippen. De boel liep glokkend naar binnen en verwarmde haar hele lijf. Zo kon je er weer tegen. Ze rook de worst dwars door de verpakking heen. Nog heel wat kilometers voor de boeg.
Het was wel een hele oplossing dat al snel in Nederland 130 km per uur gereden mocht worden, want haar man woonde helemaal in Rotterdam. 
Bij Ouderijn werden de kinderen wakker. Er kwam een politiewagen met loeiende sirene langs, maar ze reden op een weggetje in de polder. Achterin de auto begonnen de kinderen te vragen, hoever het nog was. En daarna begon het grote gedonder. Ze waren echt wakker. Wazka vloekte binnensmonds. Ze kon dit allemaal niet hebben, zo dicht bij hun einddoel.
Maar alles ging goed. De bagage werd uitgepakt en binnengebracht. Ook de speciale dozen, alle 18. De kinderen waren nieuwsgierig, wat daar in zat. ´Zeur niet en pak maar ´s aan.´ 
De volgende dag had ze uitgeslapen. De gebruikelijke rommel werd opgeruimd en wat gezellig gemaakt, want haar man leek alles wel te hebben laten rondslingeren, sinds haar laatste bezoek.
Tegen vijven ging de bel. Polite. O god, schoot het door haar heen, nou zul je het hebben. Ze probeerde zich zelf in de hand te houden, gelukkig waren de kinderen er niet. Maar toen ze eenmaal binnen waren om hun boodschap te vertellen, ging het mis. Ze probeerden te vertellen dat ze het huis dienden te verlaten, maar ze snapte ze niet. De wodkalucht wekte argwaan. De agenten waren binnengekomen om er zeker van te zijn dat er niemand achter bleef. De dozen stonden net iets te opvallend in een hoek. Ai...
800 kilo zaten er in, allemaal Pools vuurwerk. Illegaal ook. Ze vloekte toen het allemaal in beslag was genomen. Zelf zat ze hoog en droog in een hotel vlakbij.
Een verwarde man had langs de straat gelopen met een pistool in zijn hand. Dat was opgevallen en de gealarmeerde politie uitruimde in no time de wijk. Want diezelfde man vertelde dat hij de gaskraan had opengedraaid en dat ie er tabak van had en de schepper tegemoet wilde. 
Wazka baalde intussen dat haar hele handel kapotgemaakt was. 
In het inderhaast verlaten huis stond de tv nog aan. In het praatprogramma was net een stel mensen aan de beurt geweest die zich druk hadden gemaakt over de orka die op het strand was gevonden, opgelapt en nu met een vrachtauto naar Tenerife zou verdwijnen. Ze waren het er duidelijk niet mee eens. Toen kwamen er beelden met supporters die scandeerden tegen een ogenschijnlijk leeg stadion. Iets met de Raad van Commissarissen. En daarna volgde een item over 74 agenten, die per ongeluk waren opgeleid als dierenagent en pas daarna overbodig gebleken. En een politicus die zich er druk over maakte...
Het land verkeert nog steeds in crisis, zoveel is duidelijk, zo vertelde de commentator. Wazka, was ook ook in crisis. En de agenten die het vuurwerk hadden gevonden, twee huizen van het andere huis waar de gaslucht niet te harden was. En de verwarde man, die nu opgenomen was. De schepper moest nog even wachten...