HAPPY DIVALI

Voor degenen die het gemist hebben: het is weer Divali. Na een programma bleef de tv nog wat aanstaan en voor ik het wist, zat ik midden in een uitleg over dit Hindoe-feest. Eerst kreeg ik een mevrouw te zien, die een heleboel schaaltjes in een afwasbak dumpte om schoon te maken. Daarna kreeg het hele huis een beurt en vulde ze de schaaltjes met leuke piramidevormige kaarsjes. Ze kookte en had haar mooiste kleren aan. Onderwwijl kregen we uitleg over het feest en wwartoe het diende. Een vijtal mannen vertelden het en beelden uit India werden erbij geleverd. Veel kleur, muziek, lichtjes die aan en uit floeperden. Ik probeerde te volgen waar het om draaide, maar aan het einde snapte ik er weinig van. Al die heren met onuitsprekelijke namen hadden erg hun best gedaan, het zag er heel exotisch uit, maar ik was nog geen stap verder. Wat ik wel begreep was, dat het eigenlijk 5 dagen in beslag nam, liefst met de hele familie gevierd werd, nieuwe kleren en lekker eten en allemaal lichtjes door het hele huis een rol speelden allemaal. Maar dat je het ook in je uppie, ver weg van je familie en vrienden in India, Surianame of waar dan ook kon vier, alleeen was het dan minder plezeierig. Vervolgens vertelde een jongedame mij, dat het ging om contact te maken met je agn. Atman, je diepste kern(je ziel bedacht ik zelf) en om alle obstakels en vooroordelen, negativiteit weg te werken, zeg maar de rotzooi die je in de weg zit. Mahalaksmi is dan een van de Godinnen in het rijk gevulde pantheon, die gevraagd wordt om haar zegen. Ze staat niet alleen voor rijkdom, maar vooral ook voor wijsheid en dan voornamelijk die die ieder mens van nature heeft.
Ik heb zelf niet zoveel met India, denk ik altijd. Alleen de muziek met de trommeltjes, daar word ik erg vrolijk van en bedwing met moeite de ´dansneigingen´ die het oproept.
Onder alle beelden doemden andere dingen op uit mijn verleden. In een trieste periode in mijn leven woonde ik in een piepklein studiootje, heel gehorig en pal op het winkelcentrum. In die tijd was ik werkelijk doodongelukkig, maar tegelijk heel druk met van alles. In het gebouw waarin mijn studiootje zich bevond, waren nog veel meer van die dingen en veel van die plekken werden volgens mij bewoond door mensen, die minstens even unhappy waren als ik in die tijd.
Een van hen was Raja. Ik leerde hem kennen en we raakten bevriend. Raja was een Indiër. Hij was voor korte tijd gestationeerd hier voor werk en om te studeren. Zonder zijn familie voelde hij zihc ontheemder dan hij zelf wilde toegeven. We praatten vaak met elkaar, dronken thee of koffie, maakten grappen. Niet altijd fijnzinnig, maar we moesten er beiden erg om lachen. We leken niet zoveel gemeen te hebben. 
Het grappige was dat hij in de IT-wereld zat, waar ik totaal geen kaas van had gegeten. En ik in de spirituele, waar hij geen verstand van had. Hij leerde me dus van alles over dat stuk, terwijl ik hem, die geen religieuze achtergrond had meegekregen, van alles over hindoeïsme, mantra´s, puja´s etc. 
Hij zette door zichzelf te zijn en te blijven de boel behoorlijk op zijn kop. Zo liep ie gezellig te winkelen met een emmer aan zijn arm. Daarin vervoerde hij wat ie kocht of ´t nou een paar tshirts waren of etenswaren. Ik had discussie´s met hem over het kastensysteem en hij vertrouwde me toe, dat hij de meeste van zijn landgenoten neit mocht, omdat ze zo hooghartig waren t.o. andere rassen. Hijzelf was van een hogere kaste, maar maalde daar absoluut niet om. Zijn ouders en zusje kwamen op bezoek. De ouders sliepen dan in zijn tweepersoonsbed, hij en zijn zus op een vloerkleedje ervoor. Dat vond ie doodgewoon. Dat zelfde bed probeerde die te vullen met meisjes, maar ik geloof niet dat hij erg suksesvol was, hij werkte ook heel hard en was spaarzaam volgens mij.
Hij moest wennen aan het idee, dat ik op mannen viel en daar zo open over was. Toen hij merkte dat ik niet boven op hem dook bij de eerste de beste kans, won ik een stuk respect. We hebben enorm gelachen en vaak ´stuurde´ ik hem terug naar zijn eigen plek. Waar we dan weer grappen over maakten met elkaar.
Ik denk, terugkijkend, dat we samen wel wat vooroordelen over elkaar en onze landen en mensen er in hebben weggewerkt. Ik denk nog vaak aan hem en hoe we gelachen hebben. 
Op tv zag ik mensen genieten van het feest. Net Kerst...ach, wat een kleine verschillen. Wat licht, lekker eten, samen, lachen en ons beter voelen. En daarom wens ik iedereen Happy Divali!