Zit ik op een doordeweekse maandag, na de prak, rustig te kijken naar het nieuws. Met een bak koffie, een mens moet toch wat. Wat we daar weer voorgeschoteld krijgen. Een mnns is er niet op gebouwd, op zulke berichten. Kijk, het doordrammen van minister Kamp, die persé de eerste minister in ons land wil zijn die naar schaliegas laat boren kan ik begrijpen. De manier waarop Assad zijn eigen land ontwricht en zijn volk systematisch om zeep helpt vanwege een wat groot uitgevallen ego, vooruit...al is het niet netjes. En het draaien van een ster bij het uitreiken van muziekprijzen, die met een schuimrubberen vinger suggestieve bewegingen, die voor wulps door moeten gaan om haar bankrekening op te krikken, het is tegenwoordig aan de orde van de dag, met dank aan Madonna met haar puntbeehaa. Maar dan komt er, godbetert, nog iets...Hte blijkt dat een stel goochemerds in Amerika(waar anders?) iets nieuws hebben uitgevonden. De viagrapil kan de vuilnisbak in, want ze smeren er tegenwoordig als man een zalfje op hun huid. Even denk ik nog ´ha, lekker, waar zal het naar ruiken?´, maar dat is buiten de waard gerekend...Het goedje is bedoeld om de man meer mannelijk af te leveren, zodat ie met vooruitgestoken borst over straat kan lopen, als echte haan en zo de kippen achter zich aan kan krijgen. Om mee op stok te gaan, zogezegd.
Nu ben ik ook niet van gisteren en kijk gedurig vooruit. Met lede ogen zie je dat je a.s. pensioen pas op veel latere leeftijd aan de orde komen gaat. Dus, leip als ik ben, ben ik alvast gestart met sparen. Je wilt immers bij de tijd blijven, dus laat ik me niet afleiden door goedbedoelende economen, politici en journalisten.
Maar deze Amerikaanse creme krikt het testosteron op. Via de huid kruipen de hormonen door je poriên naar binnen om daar geweldig huis te houden. Hte blijkt dat mensen als Sylvester Stallone, Michael Douglas en wjjlen President Bush, oh nee, die leeft nog ergens in Texas...excuses, het gebruikt hebben. De gemiddelde Amerikaan wordt dan al aardig enthousiast, vanwege hun liefdesperikelen . Ik denk in mijn domheid en nuchtere Nederlandse culturele achtergornd: wat zien ze er uit! Maar dit wordt dus de toekomst. Over pakweg 2 maanden lopen alle oude mannen strak rechtop, het borstje vooruit, de nek omhoog, de billen keurig bijeengeknepen en ze houden met vaste tred hun geslachtsdeel triomfantelijk naar voren in hun pantalon, als een nauwelijks verhulde troffee...want nu worden ze zeer viriel en dat willen ze weten ook, schat ik zo in...Ik kan de slogan voor de verkoop in de reclameboodschap al zien: ´60 is het nieuwe 30´. We zitten niet langer te suffen straks, achter in de kienhal, we slurpen niet meer ongeöinteresserd van onze slappe koffie, integendeel, niks is meer slap en week! Alles doet het nog en staat strak en stram en jong, zoals het hoort. We lachen de dood in het gezicht uit, en ziekten en kwalen idem dito.
Maar helaas, genoodzaakt door crisis over crisis, getemperd door alweer een recessie heb ik alvast een voorraadje aangelegd, met al het geld dat ik kan missen. Mijn verzameling Viagrapillen b.v. Ze zijn afkomstig uit 23 landen en ik heb 58 kleuren en 31 vormen. Regenboogkleuren, roze, paarse, lichtgroene. Langwerrpig, rond, driehoekig en piramidevormig uit Rusland nota bene. Dan heb ik 3 soorten steunkousen. Een leuke kekke rollator, tweedehands op de kop getikt via Marktplaats. Een kast vol incontinentiemateriaal, voor het geval dat. Anti-depressiva, losgepeuterd van een vervangend huisarts en illiegaal gekocht in België en zelf over de grens gesmokkeld in een kattenmandje. En dan spreek ik nog niet over de verzekering voor staar-operaties, brillen, kunstgebitten enz. Allemaal overbodig. In één klap. Misschien dat de anti-deppresiva toch nog van pas komen. Want ik koop dat spul via het internet, smeer me ongans en neuk de hele dag door. Verder heb je niks nodig. Af en toe een tosti en een douchebeurt, waarbij ik de hulp, van de Thuiszorg nog gezellig betast. Die is toch hardstikke bang dat ie zijn baan verliest. Ziet u hoe wanhopig ik word van dit soort berichten? Je probeert je in te dekken, maar altijd komt er weer iets onvoorziens. Ik zou er blij van moeten wezen. Mijn man ook. Maar we zitten gewoon beduusd en als treurwilgen op de bank, helemaal apatisch. Ons hele toekomstbeeld ligt aan diggelen. Alleen dat we er uitgaan zien als Sylvester Stallone van dichtbij en zonder schmink kan nog een beetje glimlach op ons gezicht terug brengen. Maar het is hopen tegen beter weten in. Want onder ons gezegd en gezwegen: ik wil helemaal niet tot bijna 70 werken om daarna vrijwilligerswerk te gaan doen, busreisjes te maken, borstrokken te stijven en steunkousen aan en uit te trekken, terwiijl ik nu als jonge vent kaarrecht door het leven verder moet, met aldoor jeuk en zin. En dan opeens afgepeigerd en zonder enige vorm van rust dood te gaan en dan in mjjn kistje getimmerd te worden, helemaal geschrokken, omdat het zo verrekte plotseling is gegaan. Misschien wel omdat ik helemaal uit mijn plaat aan het gaan was in bed of buiten in de tuin. Dan is de overgang toch wel heel groot. Ik wil gewoon gezapig oud worden. Met rimpels, wat smeren tegen droge huid, af en toe wat druppels en misschien muziek en een goed boek. Mijn leesbril koop ik echt zelf wel, dat kan er wel af. Of anders neem ik gesproken boeken, van de bieb, als die dan nog bestaat...en ik wil geitenwollen sokken tegen koude voeten. En een Sinterklaasgedicht, hand geschreven en oude kerstballen in de boom met zelf gezongen liedjes en een stol. Maar geen vieze zalf op mijn ouwe vel, waar ik geil van wordt tot in het crematorium. Zou dat nog mogen, denkt u? Of zijn we al te ver veramerikaniseerd. Misschien moet daar ´s een politicus zich hard voor maken, tegen de Amerikanisatie. Een naam heb ik al. De anti-gezalfdenpartij. Ik word lid! En daarom doe ik mijn rollator, mijn steunkousen en viagra nog niet weg. Er is nog hoop in bange dagen, ook voor de jongere Ouderen!. Lang leve de Anti-gezalfdenpartij! Landgenoten, blijft waakzaam! Wij laten ons niet op de huid zitten!
Nu ben ik ook niet van gisteren en kijk gedurig vooruit. Met lede ogen zie je dat je a.s. pensioen pas op veel latere leeftijd aan de orde komen gaat. Dus, leip als ik ben, ben ik alvast gestart met sparen. Je wilt immers bij de tijd blijven, dus laat ik me niet afleiden door goedbedoelende economen, politici en journalisten.
Maar deze Amerikaanse creme krikt het testosteron op. Via de huid kruipen de hormonen door je poriên naar binnen om daar geweldig huis te houden. Hte blijkt dat mensen als Sylvester Stallone, Michael Douglas en wjjlen President Bush, oh nee, die leeft nog ergens in Texas...excuses, het gebruikt hebben. De gemiddelde Amerikaan wordt dan al aardig enthousiast, vanwege hun liefdesperikelen . Ik denk in mijn domheid en nuchtere Nederlandse culturele achtergornd: wat zien ze er uit! Maar dit wordt dus de toekomst. Over pakweg 2 maanden lopen alle oude mannen strak rechtop, het borstje vooruit, de nek omhoog, de billen keurig bijeengeknepen en ze houden met vaste tred hun geslachtsdeel triomfantelijk naar voren in hun pantalon, als een nauwelijks verhulde troffee...want nu worden ze zeer viriel en dat willen ze weten ook, schat ik zo in...Ik kan de slogan voor de verkoop in de reclameboodschap al zien: ´60 is het nieuwe 30´. We zitten niet langer te suffen straks, achter in de kienhal, we slurpen niet meer ongeöinteresserd van onze slappe koffie, integendeel, niks is meer slap en week! Alles doet het nog en staat strak en stram en jong, zoals het hoort. We lachen de dood in het gezicht uit, en ziekten en kwalen idem dito.
Maar helaas, genoodzaakt door crisis over crisis, getemperd door alweer een recessie heb ik alvast een voorraadje aangelegd, met al het geld dat ik kan missen. Mijn verzameling Viagrapillen b.v. Ze zijn afkomstig uit 23 landen en ik heb 58 kleuren en 31 vormen. Regenboogkleuren, roze, paarse, lichtgroene. Langwerrpig, rond, driehoekig en piramidevormig uit Rusland nota bene. Dan heb ik 3 soorten steunkousen. Een leuke kekke rollator, tweedehands op de kop getikt via Marktplaats. Een kast vol incontinentiemateriaal, voor het geval dat. Anti-depressiva, losgepeuterd van een vervangend huisarts en illiegaal gekocht in België en zelf over de grens gesmokkeld in een kattenmandje. En dan spreek ik nog niet over de verzekering voor staar-operaties, brillen, kunstgebitten enz. Allemaal overbodig. In één klap. Misschien dat de anti-deppresiva toch nog van pas komen. Want ik koop dat spul via het internet, smeer me ongans en neuk de hele dag door. Verder heb je niks nodig. Af en toe een tosti en een douchebeurt, waarbij ik de hulp, van de Thuiszorg nog gezellig betast. Die is toch hardstikke bang dat ie zijn baan verliest. Ziet u hoe wanhopig ik word van dit soort berichten? Je probeert je in te dekken, maar altijd komt er weer iets onvoorziens. Ik zou er blij van moeten wezen. Mijn man ook. Maar we zitten gewoon beduusd en als treurwilgen op de bank, helemaal apatisch. Ons hele toekomstbeeld ligt aan diggelen. Alleen dat we er uitgaan zien als Sylvester Stallone van dichtbij en zonder schmink kan nog een beetje glimlach op ons gezicht terug brengen. Maar het is hopen tegen beter weten in. Want onder ons gezegd en gezwegen: ik wil helemaal niet tot bijna 70 werken om daarna vrijwilligerswerk te gaan doen, busreisjes te maken, borstrokken te stijven en steunkousen aan en uit te trekken, terwiijl ik nu als jonge vent kaarrecht door het leven verder moet, met aldoor jeuk en zin. En dan opeens afgepeigerd en zonder enige vorm van rust dood te gaan en dan in mjjn kistje getimmerd te worden, helemaal geschrokken, omdat het zo verrekte plotseling is gegaan. Misschien wel omdat ik helemaal uit mijn plaat aan het gaan was in bed of buiten in de tuin. Dan is de overgang toch wel heel groot. Ik wil gewoon gezapig oud worden. Met rimpels, wat smeren tegen droge huid, af en toe wat druppels en misschien muziek en een goed boek. Mijn leesbril koop ik echt zelf wel, dat kan er wel af. Of anders neem ik gesproken boeken, van de bieb, als die dan nog bestaat...en ik wil geitenwollen sokken tegen koude voeten. En een Sinterklaasgedicht, hand geschreven en oude kerstballen in de boom met zelf gezongen liedjes en een stol. Maar geen vieze zalf op mijn ouwe vel, waar ik geil van wordt tot in het crematorium. Zou dat nog mogen, denkt u? Of zijn we al te ver veramerikaniseerd. Misschien moet daar ´s een politicus zich hard voor maken, tegen de Amerikanisatie. Een naam heb ik al. De anti-gezalfdenpartij. Ik word lid! En daarom doe ik mijn rollator, mijn steunkousen en viagra nog niet weg. Er is nog hoop in bange dagen, ook voor de jongere Ouderen!. Lang leve de Anti-gezalfdenpartij! Landgenoten, blijft waakzaam! Wij laten ons niet op de huid zitten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten