Er wordt ons doodleuk verteld, dat melk niet de beschermende en gezonde eigenschappen bezit, die men dacht dat het bezat. Het houdt dus waarschijnlijk niet allerlei soorten kanker buiten je lijf, helaas. Ondertussen zorgt het wel voor kalk, nodig voor dames van een zekere levensfase, die anders botten zien verkruimelen tot slappen lucifershoutjes en bij het minste of geringe alle botten kunnen breken in hun lijf. Je zou als vrouw bijna maar vast gaan ´leggen´ of voorzichtig naar de Thuishulp rennen of nee, beter nog, mailen om een rolstoel en/of rollator te bestellen. Niet doen, helemaal niet nodig!
Nou vond ik melk altijd al verdacht. Als kind al. Het werd zo fantastisch aangeprezen. In de eerste klas, waar ik ploeterde onder de knoet van juffrouw van B. Of eigenlijk geen knot, meer een houten liniaal, die onbarmachtig op mijn handje neerkwam, omdat ik nou eenmaal mijn linkerhandje als goed beschouwde.
Onder dat dictatoriaal regime(ik voel zo mee met mensen in Tunesië, Egypte, Libië en Jemen) werd ook schrijfles gegeven. Ik hoor nog de misselijkmakende stem van dat rotmens de regels dicteren. Onze schrijfregels vormden een verhaaltje, jawel! Over Jan en An. Veel verbeeldingskracht kon de bedenkers van het achterlijke schrijfboekje niet toegedicht worden en daar overheen de stem van de trol uit mijn jeugdige bestaan, met haar rotliniaal...
Jan en An hielden zich onledig met allerlei nuffige spelletjes, helaas geen vieze. En op zekere dag was Jan ziek. Net goed, dacht ik, zijn we hem even kwijt. Maar dat was buiten de waard gerekend, een actrice van GTST zou nog eerder voorgoed verdwijnen. Nee, de kwijlebal kreeg bezoek van het gluiperige vriendinnetje An. Niet dat die lekker in d´r eentje zich ging vermaken met poppen, knikkeren of neuspeuteren met haar vriendinnen. Nee, ze moest zo nodig bij Jan aan bed zitten. En ziedaar, ook verschijnt nog de moeder van Jan. En wat heeft die moeder in haar hand? Een glas melk. ´Drink maar gauw op´ zegt ze tegen haar spruit, onderwijl naar vriendinnetje An kijkend. En daarna volgde het zinnetje wat wij moesten opschrijven.
´Melk is goed voor elk, vooral voor Jan, want die wordt er weer beter van...´ De moeder van Jan had nog nooit gebeld met haar homeopaat, de natuurvoedingswinkel bezocht of de Onkruid gelezen. Anders had ze geweten dat haar blaag nog meer slijm zou gaan vormen in zijn keel door die melk. En dus meer hoesten, snotteren enz. De moeder van Jan was niet zo slim.
Vanaf dat moment haatte ik melk. Ik kreeg het al niet opgeschreven, terwijl juffrouw van B. het maar bleef herhalen. Mijn inktlap maakte overuren en ik keek schichtig om me heen. Geen rugzakje te bekennen, geen Pgb, geen Ritalin. Ik stond er helemaal alleen voor, zonder hulpmiddelen....
Ik weigerde voortaan categorisch nog melk te drinken. Het vieze, slappe goedje kon me niet meer bekoren. Ook niet ´vermomd´ als anijsmelk, voor het naar bed gaan. Nauwelijks als cacao. Bij elk glas hoorde ik de lispelende stem van mijn tirannieke onderwijzeres en zag ik het beeld van die truttige moeder van Jan. Ik weet wel zeker dat An heel gluiperig aan zijn bed naar hem glimlachte. Waarschijnlijk ben ik toen ook de herenliefde toegnegen geworden. Maar helemaal bewijzen kan ik het niet. Helaas.
Eigenlijk is het ook een vreemd iets. Een koe, vreselijk lieve prachtige dieren, krijgt een kalfje. Ze produceert natuurlijk, zoals elk zoogdier, melk voor de kleine. Maar nee, dan komt de mens na een tijdje, haalt dat kalfje weg en pikt de melk in. Ze maken er van alles van en propageren dat met verve.
Hoe het nu gesteld is, weet ik niet. Maar in die dagen had je in Nederland enorm veel koeien. Ze produceerden allemaal een boel melk(of vlees, maar daar gaat dit verhaal niet over) En die melk vormde een groot overschot. Ze noemden dat een Melkplas. Net zoals je een Boterberg had. En een eiermijn.
Ik verwachtte wel eens in Zuid-Limburg een grote zachtgele berg tegen te zullen komen. Telkens als we naar het Drielandenpunt reden op schoolreisje of zo. Nooit tegen gekomen. En ook geen bordje ´Eiermijn...die kant op´ met een pijl. Zo zie je dan goed, hoe slecht je volwassenen vertrouwen kunt. Ze spelden je van alles op de mouw, schreeuwen tegen je en zeuren en vinden dat je niet moet liegen. Terwijl ze er toch echt zelf mee begonnen zijn. Mijn kinderziel heeft er nl nooit om gevraagd...
Afijn, je begrijpt dat ik heel erg blij ben met het bericht dat melk helemaal niet zo gezond is. En dat ik met moeite de neiging onderdruk om naar de Campina en Melkunie te gaan en met driehonderd melkhaters heel hard ´sliep uit´ met bijbehorend gebaar te produceren. Maar dat zou kinderachtig zijn.
Wel verwacht ik nu langs de snelweg binnenkort gigantische waarschuwingsborden met daarop ´Pas op, geef uw kinderen geen melk´ en dat ook het Voedingcentrum zich buigt in deemoed met welgemeende excuses voor het verspreiden van dergelijk onzin. Plus een schadevergoeding van juffrouw van B. Al zal ze wel niet meer leven...teveel melk gedronken. Net als Jan en An en die verschrikkelijke moeder. Lekker puh!
Dat krijg je er van als niemand luistert...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten