Als ik een moeder had die manager was van een enorm bedrijf en die met ijzeren discipline haar werk doet, ondanks hoge leeftijd en uiterst moeilijke familie-omstandigheden, dan zou ik waarschijnlijk een diepe zucht slagen en meteen de Nederlandse vereniging ter bevordering van de invoering der Republiek oprichten!
Ik zou mijn gezin en al mijn spullen inpakken, een bankrekening openen in Athene en dan vliegen naar Griekenland, naar die heerlijke villa aan zee en het verder wel goedvinden.
Want zeg nou zelf, daar is toch niet tegen op te boksen, tegen zo´n voorgangster? En dan de gedachte dat je dochters ook nog eens jarenlang met een helicopter boven de polder zweven zal om ergens te landen, in een moderne stad of in een zwarte kousenkerk, je onverwacht een Suzuki voorbij ziet knallen of gezoend worden door een knuffelmarrokkaan of Jordanees, terwijl je in je schaarse vrije tijd over het strand draaft langs de kust of zit te kleien in de serre...het zou mij niks lijken. Dus weg met de volksdansende, koekhappende, hoepelende en torenboouwende scouts! Laat de Tzatziki en Ouzo maar aanrukken, lekker wonen in Griekenland met af en toe een bezoekje aan de Republiek der verenigde Polders of naar Patagonië naar je zwager. Maar ja, ik ben niet opgegroeid op Drakenstein of Huis ten Bosch en heb ook mijn tantes niet bezocht op het Loo of in New York. Ik heb niet de afkeer van jouralisten van dichtbij meegemaakt, niet het gedoe als ik een partner uit wil zoeken om mijn leven mee te delen of kinderen te ´produceren´. Want de Oranjekalender moet gevuld! En de bordjes beschilderd, de koektrommels versierd.
Ik roep WA niet op tot een andere keus. Ik denk dat ie mans genoeg is te kiezen. Ik zou het wel weten...dat is alles. En...ik zou het hem en zijn gezin gunnen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten