Hondenuur

Dit is het holst van de nacht. Of liever de na-nacht. Te vroeg of op te staan voor velen. Ik hou van dit uur. Ik sluip mijn bed uit. Mijn lief droomt nog zacht. Maar in mij dwarrelen verhalen. Ze nemen het stokje over van mijn dromen. Ik moet er uit. Als ik dan zit, kijk ik om me heen. Mijn ontbijt zit al in mij. Alleen nog thee naast me. Het is stil. De luiken zijn nog dicht. De wereld slaapt nog. 
Ik maak mijn laptop open, ongeduldig. Ik wacht op het icoontje voor het wachtwoord. Het duurt me allemaal te lang. Dan begin ik met schrijven. Het is geen straf. Het is een zegen.
Ik schrijf mijn verhalen. De honden liggen braaf op hun plek. Ik vergeet alles. Ik zit in mijn vingers, in de letters, de zinnen die ontstaan. Ik ben dit niet zelf, het is iets wat door mijn hoofd en handen gaat. En zo verschijnt op het scherm. Straks is het af, slaak ik een zucht. Ik lees wat ik heb geschreven. Ik weet dat mensen het zullen lezen. Tot zich nemen. En dat maakt de cirkel rond.
Ik lees en kijk. In mijn warme, stille cocon. Neem nog een slok thee. Een van de honden zucht tevreden.
Dan tik ik de knop aan. En het is weg. Hup, de wereld in. Waar straks de mensen weer tot leven komen. Opstaan en beginnen aan de nieuwe dag. Ze weten nog niet wat er komen gaat. Wat zullen ze beleven? Wie komt er op hun pad?^
Ik weet niet hoe ze er bij zitten. In een pyjama met verwarde haren. Gapen ze nog even? Of in een mantelpakje met hoge pumps. Misschien in hun niksie, krabben ze hun lijf. Ruiken ze nog naar de nacht. 
Hoe laat staan ze op, beginnen aan hun dag. 8 uur of bij tienen? Half twaalf, na een hoop gedraal. 
Wat zien ze uit hun raam? De maan? Een rijstveld? Of flats en treinen? Rammelen er kratjes en biervaten? Scheren er vliegtuigen boven hun hoofd. Of is het stil, alleen geschuifel van voeten?
Huilt er een baby soms? Of een krolse kat.....Liggen ze onder karton. Met ongewassen kleren. En klitten in hun haar. 
Misschien hebben ze hoofdpijn, een kater. Teveel whisky of wodka gedronken. Te vast geslapen. Of ruzie met hun minnaar...een puberdochter. 
Ik zit hier, innig tevreden in mijn donkere warme cocon. Ik hou de luiken nog toe. Ik koester de warmte en een beetje licht. Ik doe net of ik de auto´s buiten nog niet hoor. Ik zie het streepje daglicht nog niet.
Ik stel de dag nog uit. Ik wil nog even door. Nog eventjes in dit vroege uur. Nog een verhaaltje dan.
Voor mij en voor de mensen die me lezen. Een uitgelezen dag!