De morgen hult zich nu
in oranje-goud
met bleek doorschijnend wit
op het glas wrijf ik
een rondje
in de ijskristallen
Mijn oog speurt
door de ijskristallenring
de bus komt er doorheen
zoeft onhoorbaar dichterbij
groeit naar me toe
Ik draai een kwartslag
en stap ik in
gelukkig maar
mijn tovervinger
maakt plaats
tussen het ijs
voor de bus
om naar me toe te groeien
Robert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten