In het oude gammele busje ga ik naar huis. De altijd stille chauffeur is erg spraakzaam vanavond. Ik hoef maar één opmerking te maken en hij vertelt honderduit. Zijn Nederlands is niet heel goed, maar ik begrijp hem wel. Met een beetje goeie wil komt een mens ver. Een gezette man van Turkse afkomst, iets ouder dan ik. Er zit grijs door zijn haar. Zijn ogen kijken vriendelijk de wereld in. We praten over politiek en hoe het komt dat de buitengebieden in zijn oude land niet vooruit komen. Als ik uit stap, wens ik hem goeieavond. Ik loop de avond in. Het is nog warm. Lijkt wel lente in plaats van midden december. Terwijl ik mijn gedachten laat gaan, wandel ik naar huis. De maan staat vol aan de hemel. Er rijden weinig auto's voorbij.
Met mijn sleutel open ik de deur. Ik hoor meteen de blije geluiden van de honden. Ik poot mijn tas in de gang en kijk voorzichtig door de deur naar binnen. "Moeten ze nog naar buiten?' vraag ik. Fred knikt. Dan komt hij overeind en doet zijn jas aan. Samen lopen we met het spul de avondlucht in. Op ons gemakkie doen we ons rondje. Pippi huppelt blij en kijkt steeds achterom waar haar broertje Oskar is. Muffin doet net of het hem niks interesseert. Hij doet zijn behoefte en sukkelt verder. Oskar springt en draait. Hij bijt af en toe in zijn eigen riem. Hij onderzoekt elk blaadje en takje.Dat mag hij niet van ons want we zien niet goed wat ie oppikt. Af en toe ploft ie op zijn achterwerk en kijkt vrolijk zonder één stap te zetten met zijn groene oogjes rond. We manen hem tot verder gaan of proberen hem te verleiden. Eenmaal thuis gekomen doen wij de jassen uit, trekken de sloffen aan. We halen de riemen los. Pippi en Muffin zitten keurig op de grond. Oskar dartelt er tussen door. Binnen is het warm, gezellig en sfeervol. Het is ook net een winterwonderland, denk ik. De muziek staat nog aan. Kerstnummers natuurlijk. De lichtjes van de boom branden. Ik ga op de bank zitten en zet mijn laptop aan. Ff zien of er nog berichtjes zijn. Al gauw slaat de moeheid toe. Ook bij Fred. Hij schuift met de muziekboxen. Ik vraag me af wat ie doet. Maar voor ik het hem kan vragen, geeft ie al antwoord. Zijn bedoeling is om vannacht de liedjes door te laten klinken in de keuken. De stereo gaat op heel zacht en de repeterende knop doe de rest. De honden gaan in hun mandje, Oskar in zijn bench. Wij sluipen naar boven. Niet lang daarna ronkt iedereen in huis.
Om 6 uur staan we op. Fred vliegt naar zijn kleren. Ik ga rechtop zitten. In no time staan we weer buiten met het hele spul. De 'normale' mensen draaien zich nog om in bed. Oskar is heel wakker. Pippi ook. Ze bruisen van leven en energie. Muffin vindt het allemaal wel goed. De muziek lijkt goed gewerkt te hebben. 'Toch weer één uur erbij', zegt Fred. Ik knik. 'Als het zo door gaat, kunnen we in het weekend uitslapen', zeg ik blij. Nou ja, om 8 uur op zou al uitslapen betekenen in ons boekje. En dan moet Fred toch naar de bakker. In een mum van tijd zijn we weer terug. Ik schep de brokken uit de tonnen in de kelder en voer de grote lummels. Dan komt de piepende Oskar op Freds arm aan de beurt. Terwijl de groten slurpen van het water, staat hij op de grond en vreet zijn brokjes uit de bak. Al gauw is een ieder tevreden en rustig. Ze ploffen op hun kussen. Even pauze en de boel laten betijen. Een goed begin van weer een dag.
Met mijn sleutel open ik de deur. Ik hoor meteen de blije geluiden van de honden. Ik poot mijn tas in de gang en kijk voorzichtig door de deur naar binnen. "Moeten ze nog naar buiten?' vraag ik. Fred knikt. Dan komt hij overeind en doet zijn jas aan. Samen lopen we met het spul de avondlucht in. Op ons gemakkie doen we ons rondje. Pippi huppelt blij en kijkt steeds achterom waar haar broertje Oskar is. Muffin doet net of het hem niks interesseert. Hij doet zijn behoefte en sukkelt verder. Oskar springt en draait. Hij bijt af en toe in zijn eigen riem. Hij onderzoekt elk blaadje en takje.Dat mag hij niet van ons want we zien niet goed wat ie oppikt. Af en toe ploft ie op zijn achterwerk en kijkt vrolijk zonder één stap te zetten met zijn groene oogjes rond. We manen hem tot verder gaan of proberen hem te verleiden. Eenmaal thuis gekomen doen wij de jassen uit, trekken de sloffen aan. We halen de riemen los. Pippi en Muffin zitten keurig op de grond. Oskar dartelt er tussen door. Binnen is het warm, gezellig en sfeervol. Het is ook net een winterwonderland, denk ik. De muziek staat nog aan. Kerstnummers natuurlijk. De lichtjes van de boom branden. Ik ga op de bank zitten en zet mijn laptop aan. Ff zien of er nog berichtjes zijn. Al gauw slaat de moeheid toe. Ook bij Fred. Hij schuift met de muziekboxen. Ik vraag me af wat ie doet. Maar voor ik het hem kan vragen, geeft ie al antwoord. Zijn bedoeling is om vannacht de liedjes door te laten klinken in de keuken. De stereo gaat op heel zacht en de repeterende knop doe de rest. De honden gaan in hun mandje, Oskar in zijn bench. Wij sluipen naar boven. Niet lang daarna ronkt iedereen in huis.
Om 6 uur staan we op. Fred vliegt naar zijn kleren. Ik ga rechtop zitten. In no time staan we weer buiten met het hele spul. De 'normale' mensen draaien zich nog om in bed. Oskar is heel wakker. Pippi ook. Ze bruisen van leven en energie. Muffin vindt het allemaal wel goed. De muziek lijkt goed gewerkt te hebben. 'Toch weer één uur erbij', zegt Fred. Ik knik. 'Als het zo door gaat, kunnen we in het weekend uitslapen', zeg ik blij. Nou ja, om 8 uur op zou al uitslapen betekenen in ons boekje. En dan moet Fred toch naar de bakker. In een mum van tijd zijn we weer terug. Ik schep de brokken uit de tonnen in de kelder en voer de grote lummels. Dan komt de piepende Oskar op Freds arm aan de beurt. Terwijl de groten slurpen van het water, staat hij op de grond en vreet zijn brokjes uit de bak. Al gauw is een ieder tevreden en rustig. Ze ploffen op hun kussen. Even pauze en de boel laten betijen. Een goed begin van weer een dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten