Morgenstond

In de verte hoor ik onze jongste spruit blaffen. Mijn wederheft gaat, zuchtend, voor de derde keer naar beneden om hem tot de orde te roepen met gepaste boosheid. De gebroken nachten waarin hij dit enkele keren in de holst van de nacht moest doen, of ik, lijken inmiddels tot het verleden te behoren. Maar...zeg nooit nooit! Ik ben klaarwakker en er speelt van alles door mijn hoofd. Na een helf uurtje waarin Oskar warempel stil is gebleven, sta ik op. Ik snuit mijn neus, kleed me aan. Beneden is hij allang weer paraat. Ik knip het licht aan in de kamer en open de keukendeur. De twee grote lummels begroeten me enthousiast. Ze draaien rondjes en springen me vrolijk tegemoet. Nr. drie staat op in standje 'hoera' in de bench, jaloers dat hij niet mee kan draaien en springen. Ik haal hem lachend uit de bench. Tegen GZ Pippi en SOB Muffin zeg ik dat ze zo dadelijk aan de beurt zijn en met Oskar op de arm loop ik de hal in. Daar zet ik hem op de grond, gesp zijn riempje vast en open de voordeur. Het is weer zacht buiten. We zijn later dan normaal. De schooljeugd steekt welgemoed de straat over. Er staat een werkbusje. Het snelverkeer raast over de weg. Al gauw zijn we terug. Nu volgt het ritueel omgekeerd. Ik stop Oskar veilig in de bench en maan hem tot stilte. Dan ga ik met de lummels naar buiten. Hun rondje is snel gemaakt. Eenmaal terug voer ik de groten, waarbij Oskar bedelt om aandacht en natuurlijk om voer. Het is lang wachten voor een ongeduldige pup soms. Maar dan is het zo ver. De groten staan of zitten in hun mand. Oskar gaat netjes zitten. Daarmee houdt de etiquette van het eten dan ook meteen op. Waar hij eerst keurig zijn ontbijt nuttigde uit een bak, lukt dat nu niet meer. Labs zijn notoire schransers. Dat is niet zo erg, ware het niet dat dat de oorzaak kan zijn van een plotse maagkering en dan heb je al snel opeens een dooie hond. Dus strooien we nu ook zijn puppybrokjes op de vloer. Hij werkt die in no time weg. Maar gelukkig drukt hij nu niet meer de bak uit onze handen met een kracht waarbij vergeleken de aanval van het Franse volk op de Bastille maar een peulenschil leek! Hierna smeer ik mijn brood en zet een mok koffie. Ik eet die staande in de keuken, dan kan het grut wat spelen met de bal, de flossen en de ring die ik op de vloer heb gemikt. Als ik mijn brood op heb, onderwijl kijkend naar hun capriolen, neem ik de koffie mee naar de huiskamer. Ik plof op de bank. Zo heb ik overzicht over waar ze alle drie zijn en wat ze doen. Voorlopig ligt Oskar pal naast me op het kussen. Hij heeft de rubberen ring en kluift hier aan. Pippi loopt rond met een balletje en wil dat ik die alle kanten op gooi. Loom doe ik dat een paar keer. Muffin wandelt wat, hij houdt hier niet zo van. De ring verdwijnt naar een andere hoek naar de kamer. Pippi zit recht voor mijn neus. Het blauwe balletje heeft ze tot voor mijn voeten laten rollen(ze is niet erg precies met apporteren) en kijkt me verwachtingsvol aan. Ik stel voor dat ze 'zelf speelt', maar ze doet alsof ik Chinees spreek. Haar mooie koppie houdt ze schuin en haar diepbruine ogen gebrukt ze om me te verleiden. Natuurlijk geef ik toe. Zelfs een mannenman kan zoiets niet weerstaan, zeker niet bij zijn eigen blonde dochter. Na 5x vind ik het even genoeg, ik wil koffie drinken. De bal wiebelt over de eiken vloer. Dan springt Oskar opeens op en heeft het ding te pakken. Verbaasd en geërgerd kijkt Pippi er naar. Oskar laat het ding bewegen tussen zijn poten alsof het een levende prooi is, hij lijkt wel een kat. En iedere keer houdt hij het balletje 'in bedwang'. Tevreden neem ik nog een slok. Muffin komt bij me om aangehaald te worden. Hij legt zijn koppie op de salontafel, zoals altijd. Helemaal senang nu. Ik maak een einde aan het spelen. Resoluut gaat het speelgoed boven op de keukenkast. Ik dirigeer de grote lummels op het kussen. Oskar zet ik in de bench. Hij protesteert meteen en laat een klaaglijk geluid ontsnappen als tastbaar bewijs van zijn ongenoegen en de onrechtvaardigheid van mijn actie. Helaas, ik ben zijn baasje en het is tijd om even te slapen. Daar groeien kleine pups van. Bovendien is ie weer gaan hangen met zijn tanden in het nekvel van zijn zus. Een teken dat ie wat moe wordt. Zij kan het hebben, maar toch. Zelfde gedrag als hoe hij mij in de oren bijt. Kleine liefdesbeetjes 's morgens. Waarna een paar likjes in mijn nek volgen. Het ochtendtoilet is gauw gemaakt in de wereld van de jonge hond. Zei ik al dat ik van al onze kinderen hou en hun eigen lieve dingetjes? Elke dag vaderdag...