Weg van Oegstgeest

Op mijn laptop zit een app met nieuws. Elke keer dat ik het ding opstart, verschijnt er een plaatje met een pakkende regel 'nieuws' en dan kan ik verder bladeren naar nog meer van dat spul. Soms doe ik dat. Soms trekt één foto of één opmerking daar mijn aandacht. Gister b.v. dat het bij ons warmer zou worden dan in Griekenland. En even later verscheen er een andere kop. Dat de beste woongemeente Oegstgeest is. Tenminste volgens een onderzoek. De slechts scorende gemeente in die test was Vaals. Als import-limburger gingen mijn wenkbrauwen omhoog. Wat was dit? Ik besloot eens verder te kijken. Het artikel over dit onderwerp stond in de Telegraaf. Ik moet toegeven dat dit niet mijn favoriete krant is, die van 'wakker Nederland''. Als puisterig jong mens bracht ik een andere krant rond(in een dromerige villawijk aan de andere kant van het drop), eentje die dichter bij onze politieke overtuigingen lag, een mooieere lay out had en lekker rook. Heel belangrijk bij leesvoer dat laatste. Bovendien bracht het grootheden voort als Henri Knap, Simon Carmiggelt en de koningin van de light verse en Nederlandse musical avant la lettre Aniie M.G. Schmidt. De agent die mij begeleidde en mijn broer voor me(die het belachelijk snel opgaf) had een typisch gezicht. Hij was vrolijk, enthousiast en kwam zo ook binnen, letterlijk en figuurlijk. Desgewenst legde hij uit dat zijn en mijn krant, het Parool, in de oorlog ontstaan was uit het verzet. De Telegraaf was in de oorlog schijnbaar fout geweest. Ook vertelde hij dat zijn dochter syndroom van Down had en opeens zagen we waar die ietwat vreemde gezichtstrekken mee van doen hadden bij hem. Vanaf die dag bestempelde mijn broer, de niet-doorzetter, hem  als 'de Mongool van het Parool'. Ik vond het nogal kras en eigenlijk niet kunnen als was het taalkundig sterk. De toon was gezet. Het Parool was een abstract heldhaftig iets en de Telegraaf het tegenover gestelde, verdacht op zijn minst. En dat imago is blijven plakken in mij al die jaren. Het weerhield me er niet van om de showpagina van Henk van der Meyden te lezen, de voorloper van het latere blad Privé. Maar kopen? Nee, dat ging me te ver. Laf eigenlijk, achteraf.
Het Parool moest ik ophalen op het station, waar het pakket met een zwierig gebaar vanuit de trein op het perron werd gegooid en ik het in mijn fietstas propte, waar het zijn weg vond naar de kritische VPRO-intellectuelen. Toen ik jaren later in Eindhoven resideerde, liep ik op een dag door het nabij gelegen winkelcentrum. Een meisje stond onder een parasol en riep naar me 'Meneer, leest u de Telegraaf?'. Ik liep naar haar toe, keek haar in de ogen en zei 'Nee, en dat ga ik zo houden'.
U begrijpt dat het onderzoek er bij voorbaat uit ligt bij mij. Ik kan er weinig fiducie in hebben. Oegstgeest ken ik alleen in de titel van het boek van Wolkers. Terug naar Oegstgeest. Dat zei me weinig. Ik ben geen liefhebber van de literatuur van Wolkers. Oegstgeest kan me gestolen worden dus. Ik krijg het idee van keurig, aangeharkt, protestant en polder. Uit het onderzoek blijkt dat ze een mooi punt krijgen daar woningen, winkels, armoe, criminaliteit en medische zorg. Ik mag aannemen dat de woningprijs hoog is,zo vlak bij de randstad. Dat er veel winkels in de buurt zijn, waar je zowat dag en nacht, 7 dagen per week je geld kunt besteden. Dat er weinig armoezaaiers zijn en dat de boel overal zo beveiligd is en er 37 beveiligigingsbedrijfjes rondtuffen in bestelwagentje, die overal 3 x per nacht naar binnen schijnen bij iedereen met een zaklamp en dat er binnen één minuut de politie op de stoep staat als er iemand binnen een straal van één meter een scheet laat, die niet gescreend is en vindbaar op de sites van die bedrijfjes. Tja, als je er van houdt, is dat prachtig. Tweede op de lijst was Edam-Volendam. Op een plek waar je struikelt over de Japanners met camera's, waar mensen al eeuwenlang wonen in miniscule krappe huisjes, waar iedereen alles weet van iedereen en waar elk kind dat één keer zingt tot ster gebombardeerd wordt, dat én in Nederland én in Duitsland de eerste 50 jaar moet zingen tot het er gek van wordt, waar 83 ^% van de jongeren tot 40 lekker snuift en pilletjes schijnt te slikken elke dag zowat en alles boven de 50 elke dag in klederdracht gestoken klaar staat om op te treden, hetzij in het operakoor, hetzij in de kerk, daar woont men ook graag. Ik niet.

Onder aan de lijst bungelden Vlagtwedde, in Groningen. Waar nog natuur is, ruimte en waar, volgens de wethoudenr desgevraagd heerlijk gefietst kan worden en men elkaar groet, wat 'onbetaalbaar' is. En last but not least hangt de minste van het stel, nl. de gemeente Vaals. Onder in de zak van Limburg ligt dat idyllische plaatsje, waar zowet elke Nederlander wel op schoolreisje is geweest, bi het drielandenpunt, onderweg genietend van de lapjes groen en geel op de lieflijke heuvels van ons sjtukske Nejerlandj vol vakhuisjes en bloembakken met hanggeraniums. En waar je in 1963 al f 1, 25 betaalde voor een zakmesje van vijf cm lang met het zwierige opschrift 'Groeten uit Limburg' en waar busladingen toen nog ouden van dagen strompelden op de hellingen met hun wandelstokken met plaatjes er op geplakt als souvenirs. Een mens moest er toch nodig uit in de trevira jurk of terlenka pantalon. Ja, dat je daar iets langer in de ambulance ligt voor je in Mestreech in het ziekenhuis komt, alla. En dat de boel vergrijst, wat wil je?  Werkgelegenheid is wat schaarser, waar niet? En de winkels houden het niet zo lang vol, tot 10 uur 's avonds. Maar och, daar zijn de senioren aan gewend en die halen de auto na het donker niet uit de carport of garage. De rollator heeft al helemaal geen zin, met die hellingen en de wielercoursen, je vliegt naar onder of je wordt ondersteboven gereden door het peleton, zonder pardon. Maar als je uitkijkt, kun je genieten van de natuur, de stilte en lekker lezen. Het landerig wegplukken van de uitgebloeide geraniums. En met een beetje geluk lees je van alles over een deken die de katjes in het donker knijpt en en passant wat stroperige vingers heeft of over een wethouder die zijn tong iets te ver uitsteekt en een dorp dat daar over valt. Maar de fanfare speelt gewoon door, de schutterij marcheert en schiet bolletjes, men viert nog Vastenavond en gaat nog naar de kerk, al is het maar voor doop, communie en om begraven te worden achter het mergelkerkje. Ach,, het leven is een stuk ingewikkelder dan voorheen. Goed en fout is minder duidelijk. Maar...met een beetje geluk breekt misschien toch de 3e wereldoorlog uit, die zovelen al zo lang verwachten. Aan Poetin en de Oekraïne zal het niet liggen. En dan kunnen de Telegraaf en het Parool weer tekeer gaan. Misschien ben ik dan net op tijd werkloos en kan het bundeltje weer oprapen en rondbrengen, mits het station in Baexem of Halen geopend is op tijd. Of mag ik stukjes schrijven in het Parool, wie zal het zeggen...tot die tijd blij ik weg uit Oegstgeest, het spijt me, uit Edam-Volendam en groet ik de mensen van Vlagtwedde allen hartelijk, inclusief de wethouder en de mensen van Vaals geluk met hun prachtige gemeente. Maar dat hadden ze zelf ook al door, dat het daar niet sjlecht toeven is. Nou nog gezond blijven. En geraniums poten, dan kunnen ze lekker hangen van de zomer. Met de groeten van wakker Limburg!