Mijmerend over familie die hier tussen 1200 en 1600 hier woonden, benijd ik ze voor geen meter. In die grote hal wonen, tegen het houtvuur aangeplakt met buiten een enorme gracht vol water, koud 's winters. Bovendien moet je de boeren in de gaten houden, burgers beschermen, weduwen en wezen. Tenminste de mannen. Soms naar het Heilige Land om daar te knokken tegen de Moren en ander 'gespuis', je was zo jaaaaren van huis. De vrouwen of mee, dat gebeurde hoor! Oftewel thuis doorborduren en weven. Of gezellig op een feest met zo'n ultra-zwaar harnas op je knol met een draagbare balk je vriendje van het paard stoten, wat een lol. En als dat het niet is, moet je in Brussel aan het hof verschijnen en eindig je met je vriend uit Egmond zonder kop in een praalgraf in Weert. Nou lekker dan. Kijk, ik loop hier lekker te genieten in de gedempte gracht in een jeans en sweatshirt. En ik heb mijn huisje in een dagje aan kant. Bovendien ben ik aardig tegen mijn vent, die ligt niet met een kapotte kop of beenbreuk in het zaagsel, terwijl zijn schildknaap zijn paard rustig probeert te krijgen. Maar wacht geduldig op friet en wandelt doodgemoedereerd met mij terug naar huis. Ik laat geen nazaten na, maar misschien dat er nog een goochemerd ooit over 100 jaar op een hopeloos ouderwets item stoot en mijn blog met verbazing leest. Mijn achterachterachter neef of -nichtje, die ooit gehoord van een stokoud familielid over twee mannen in de goeie ouwe tijd, de 21e eeuw. Daar doe ik het allemaal voor, dat snapt een kind...:)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten