Na een heerlijke vakantie was ik redelijk vroeg op. De honden verzorgd, Ontbijtje achter de kiezen. Tweede koffie voor mijn neus. Mijn kop nog niet op volle sterkte. In het ochtendprogramma verscheen een zangeres. De presentatrice kirde al op voorhand. Ze wees op de harp, terwijl ze vragen stelde aan het mens. Ik keek naar haar met mijn mistige ogen. In de anderhalve minuut die het interview duurde, hoorde ik ongeveer 17 keer de woorden mystiek en magisch. De Ierse had ´ooit´ in Lord of the Rings gespeeld met de harp. Nu stond ze naast zo´n ding, dat ze hier had geleend. Ze zou gaan kwelen in de taal van haar eiland, het Gaelic. Stille Nacht, maar dan in onverstaanbare klanken voor het overgrote deel van wereldbevolking. En, o god, hoe mystiek zou dat wel niet klinken. Tja, dacht ik nuchter, als je mee gewerkt hebt aan een bejubelde film naar een onbegrijpelijk boek uit de vorige eeuw, kun je al bijna niet meer stuk. Ze begon te zingen. Haar vingers tokkelden mystiek over de snaren. Haar haar hing magisch over haar mystieke schouders. De nagels blonken daarbij spiritueel. Haar tanden stonden wazig. Haar ogen keken mistig. En ik had het Stille Nacht nog nooit zo mysterieus gehoord. Voor mijn ogen zag ik het Gaelic eiland, drijvend in een mythische zee met zeemonsters en op het land elfen en kabouters, wilde wijzen en spolken. Ik luisterde naar de klanken en ik vond er geen zak aan. Terwijl de presentatrice kweelde ´dat ze zo genoot van de stilte´ en ik me verbijsterd afvroeg hoe je stilte kunt ontdekken bij een zingend mens, voelde ik anti-peristaltische bewegingen in mijn keel. In gedachten dreef het mens met harp en al richting de Ierse mist, wat me een zeer tevreden gevoel opleverde. Terwijl ik met mijn kop in de hand de tv uitdraaide(zonde van de stroom zou mijn vader zeggen) vervolgde ik min weg naar de keuken voor een nieuwe koffie. Ik hoefde gelukkig niet te kotsen. We zijn weer thuis. In het nuchtere polderland onder de zeespiegel. Terwijl ik getrouwd met een Kerst-fan eerste klas(eentje die al sinds eind september al kerst-cd´s draait) toch aardig doorgewinterd genoemd mag worden, voelde ik me uiterst goed en in mijn nopjes. We zijn weer thuis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten