Donders goed!

Het is onderhand een traditie. In de aanloop naar het voelbalfeest, de WK, kijk ik met argusogen naar de voorbereidingen. In het verre Brazilië worden hele wijken gesloopt, zonder de arme bevolking te ontzien. In rap tempo, of nou ja, iets minder rap tempo worden enorme en dure stadions uit de jungle gestampt, grote wegen aangelegd en alles wat daar bij hoort. De bevolking protesteert, menigeen vindt dat ze de miljarden beter kunnen besteden. Demonstranten worden afgevoerd en ingeklemd tussen politie of me nog eens besproeid met pepperspray. De bobo's verheugen zich ondertussen op het feestje, de bejaarde voorzitter van de FIFA voorop. Hij gaat nota bene voor een nieuwe termijn, terwijl hij toch al een respectabele leeftijd heeft bereikt. Ondertussen speelt de commercie in ons eigen land(en ongetwijfeld in alle deelnemende landen) volop in op de komende toestanden. Een Braziliaanse reporter die met een idiote stem zich te schreeuwen, in vervoering in een autobedrijf. BN-ers die zingen, dansen met sambaballen of vol in de veren door supermarkten paraderen. Als toppunt scoort de jonge Brabantse ontwerper Donders met zijn 'juichpakken en petten, al dan niet met matje aan de achterkant'. In mijn eigen supermarkt staat de kop van ons Royke op de balkjes die mijn boodschappen scheiden van de klant voor of na mij. En ook de beroemde worstebroodjes zijn er verkrijgbaar.

Thuis informeer ik bij mijn man hoe de vlag er bij hangt. Als ex-voetballer geldt hij in mijn boekje als expert en liefhebber. Ik weet weliswaar onderhand wat buitenspel is en zo meer, dus helemaal voetballeek ben ik inmiddels niet meer. De liefde van mijn leven loopt nog niet warm voor het gebeuren. In de praktijk betekent dat dat er geen bitterballen of bakken chips er door gaan hier ten huize, nog bier of worst. We zitten op de bank, bezig met andere dingen, de tv staat op de achtergrond aan. Af en toe kijken we om beurten naar wat er op het groene gras zich afspeelt, allemaal heel relaxed.
Maar heel lang duurt dat niet. Als de eerste goal gescoord wordt tegen Oranje schieten we al recht. Een ander gevoel maakt zich van ons meester, we worden plots alerter en wat nerveus. Het zal toch niet? Dat gevoel neemt toe bij de tegengoal, onwillekeurig springen we juichend op van de bank. We glunderen. En dat gaat door met elke goal waarmee ons team de regerende kampioen Spanje afgestraft wordt. Genadeloos. Mooie doelpunten door van Persie en Robben. De kushandjes van de laatste die richting camera gaan en de glunderende lach van van Persie. Het samen vieren met van Gaal.
In de dagen er na kijken we met allengs meer belangstelling naar de andere wedstrijden. Er broeit iets in ons. Dat zet zich voort tijdens de wedstrijd met Australië. We hebben immers nog nooit van dat team gewonnen? Hoe zal dat gaan. We ergeren ons eensgezind aan het gestuntel in de eerste helft. Dan in de tweede helft lijkt het tij zich te keren. De Oranjekoorts begint nu door te werken. En we zijn niet meer te houden. Nagelbijtend bijna wachten we op het eindsignaal van de scheidrechter. Nog steeds wat bozig voer de handsbal die een geforceerde strafschop opleverde, maar blij en opgelucht over het eindresultaat van de match.
Mijn hemel, wat weten die mannen toch een emotie naar boven te brengen. Zelfs zo erg, dat mensen die niet die emotie voelen of tentoonspreiden bijna wantrouwen opwekken. En zo beleven we veel plezier aan het geheel, al kost het nog zoveel. Elke ochtend bekijk ik het gedreutel over de wedstrijden van de dag ervoor. Een clubje mannen waartussen een eigenwijze teckel ronddrentelt geven commentaar. Van journalisten, schrijver en cabaretmensen tot entertainers en zangers. En jawel, wij zijn natuurlijk met zijn 17 miljoen experts. Ach, het zij ons vergeven. De Spanjaarden mogen terug naar huis. De Aussies moeten nog aan de bak. Wij zitten op rozen, voorlopig. Met alles dient zich de volgende spannende stap aan in dit geheel. De bank krijgt het nog zwaar te verduren als we zo door gaan. Voorlopig zitten we op het puntje, mopperen, turen, vloeken, schelden en vliegen omhoog als een duveltje uit een doosje. Kortom Oranjekoorts.