De oude vrouw liep net naar achter toen ze het belletje weer hoorde. Ze legde wat ze in haar hand hield neer en slofte naar voren. Nadat ze had afgerekend, begon de vrouw een praatje. ´Dus het is echt waar? Je gaat stoppen?´ Ja, knikte ze. ´Maar zij zei, geen probleem. Onze zoon neemt de boel over. Zijn kinderen zijn nu wat groter en het kent het klappen van de zweep. Alleen jammer dat mijn man niet meer leeft, hij zou het geweldig gevonden hebben. Bovendien zou hij een handje toe kunnen steken en een oogje in het zeil houden. Net als ik ga doen hoor.´
De vrouw keek haar aan. ´Ja, hij was zo´n schat. Je kon met alles over hem praten. Zelden iemand gekend die zo goed kon luisteren.´ ´Ik weet het. Al stond ie niet vaak in de zaak, meestal ving hij de kinderen op. Die rotziekte ook. Maar ik mis hem nog elke dag.´
´Wel leuk dat het feest er komt´ De buurt had de oude vrouw willen eren en ook de overname door haar zoon niet zomaar voorbij willen laten gaan. Het vreemde was alleen dat niet de mensen die altijd in de zaak kwamen, het voortouw hadden genomen. Mensen uit het centrum hadden zich op de voorgrond geplaatst. Ze zetten de boel in de steigers, organiseerden wedstrijden, de fanfare en versieringen en een lint met speech.
´Ik vind het allemaal best. Ben vooral blij dat ik nu mijn voeten wat vaker omhoog kan gooien, op de momenten dat ik het zelf wil. Lekker bijlezen, ik ga op boetseerles weer en heerlijk op mijn kleinkinderen passen. Die van de andere jongen vragen er al zo vaak om, kunnen ze ook ´s makkelijker komen logeren. En ze kunnen mee naar zee, ik heb daar een huisje.´
`Het zij je gegund, meid´ zie de klant hartelijk. ´Je hebt zo hard gewerkt. Nu is de volgende generatie aan de beurt. Zijn vrouw helpt ook al lang mee, ze heeft leuke ideeën. En niet voor het een of ander, maar veel mannen doen nu opeens ook boodschappen. Hoe denk je dat dat komt?´ Ze stootte de winkelvrouw aan, terwijl ze lachte.
´Je hebt wel een zorgen´, zei die. ´ Het is niet niks, alle dingen in de smiezen houden, inbraak, veiligheid, genoeg personeel, de inkoop, administratie. Natuurlijk wel goeie hulp van mijn accountant. En de schoonmaak is al jaren in goeie handen. En een mannetje voor de veiligheid. De rest is niet aan ons.´ Ze wees met de vinger naar boven.
´Meer kan een mens niet doen en wensen. Ik wens je alle goeds. Zo´n feest is niets voor mij, te druk, te veel bombarie met alle bobl´s.´
´Ach, dat kan er nog wel bij. Effe doorbijten en dan mijn sloffen aan. En af en toe de schort om met klei te gaan knoeien. Heerlijk!´ Toen zag ze pas het bosje tulpen dat de vrouw over de toonbank schoof. Ze nam ze op, keek in het papier. ´Prachtig! Hartelijke dank!´ en haar hand rustte op die van de vrouw. Zo stonden ze even stil, een moment. Om te genieten en te voelen. En toen was het voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten