Ze keek op de wekker. Jemig, half 10. Hoe was het mogelijk. Ze draaide haar benen, zwiepte ze over de rand en ging rechtop zitten. Door het raam zag ze de bomen en het gras. Er liepen een paar witte ganzen over heen te waggelen. ´Komisch´, dacht ze. ´Nooit eerder gezien.´ Ze stond op. Bijna struikelde ze over haar schoenen. Meteen wakker! Ze liep door naar de badkamer. In de spiegel zag ze haar gezicht. Een diepe zucht volgde. Ach ja, wat maakte het ook uit.
Eenmaal beneden schoof ze aan de ontbijttafel. De kranten schoof ze terzijde. Glaasje jus d´orange. Vers broodje, kaas. Ze kauwde gedachteloos. Wat was het stil in huis. Nog effe hangen. De ganzen vlogen op.
Voor het ontbijt afgeruimd werd, een sigaretje. Lekker, ze inhaleerde diep. Er klonk een klop op de deur..
De resten van het ontbijt verdwenen op het dienblad. ´Ja, zeker, dat hebben we.´ Werktuigelijk gaf ze antwoord. Ze glimlachte, toen ze er aan dacht. Aangemoedigd om die gehate hoge schoenen door de kamer te gooien. Na veel aandringen gaf ze toe en met een ´hopla´ smeet ze de dingen van zich af, die met een zachte plof neerkwam op het dikke tapijt. Een symbolisch handeling, al kostte het haar veel moeite, na al die jaren.
De telefoon ging over. Ze nam hem op. ´Hallo liefje? Hoe is het, hoe voel je je?´ Ze knikte instemmend bij het antwoord. ´Langzaam, zo kan oma je toch niet verstaan.´
Na enige woorden moest ze even wachten. `Dag kleine schat. Wat hoor ik nu? Je zusje vertelde me dat je een probleem hebt. Dus als ik het goed begrijp, zou je je blauwe jurk morgen naar school aan willen? Ja, nee, oma vind het ook niet zo´n goed idee. Luister, oma is nog een beetje aan het wakker worden. Ik heb een idee. Als je nu vrijdag bij mij komt logeren, dan gaat oma je een verhaal vertellen. Dan weet ik zeker dat je het begrjipt. Maar eerst aan mama en papa vragen hoor. Die moeten het goed vinden. En nog wat schatje, niet zo doen tegen je zusje. Ook al zegt die zo iets, niet meer schelden van stommerd en rotmeid, beloof je me dat?´
Ze nam nog een trek van haar sigaret. ´Ja, ik vertel het verhaal pas als je hier bent. Beloof je dan dat je je blauwe jurk nog niet aan doen naar school, voor je het gehoord hebt. Wat zeg je? Nou ja, over een klein meisje, dat Irene heette. Ze wilde net als jij iets moois aan naar school. Een diadeem. Haar moeder vond het niet zo´n goed idee....´
Eenmaal beneden schoof ze aan de ontbijttafel. De kranten schoof ze terzijde. Glaasje jus d´orange. Vers broodje, kaas. Ze kauwde gedachteloos. Wat was het stil in huis. Nog effe hangen. De ganzen vlogen op.
Voor het ontbijt afgeruimd werd, een sigaretje. Lekker, ze inhaleerde diep. Er klonk een klop op de deur..
De resten van het ontbijt verdwenen op het dienblad. ´Ja, zeker, dat hebben we.´ Werktuigelijk gaf ze antwoord. Ze glimlachte, toen ze er aan dacht. Aangemoedigd om die gehate hoge schoenen door de kamer te gooien. Na veel aandringen gaf ze toe en met een ´hopla´ smeet ze de dingen van zich af, die met een zachte plof neerkwam op het dikke tapijt. Een symbolisch handeling, al kostte het haar veel moeite, na al die jaren.
De telefoon ging over. Ze nam hem op. ´Hallo liefje? Hoe is het, hoe voel je je?´ Ze knikte instemmend bij het antwoord. ´Langzaam, zo kan oma je toch niet verstaan.´
Na enige woorden moest ze even wachten. `Dag kleine schat. Wat hoor ik nu? Je zusje vertelde me dat je een probleem hebt. Dus als ik het goed begrijp, zou je je blauwe jurk morgen naar school aan willen? Ja, nee, oma vind het ook niet zo´n goed idee. Luister, oma is nog een beetje aan het wakker worden. Ik heb een idee. Als je nu vrijdag bij mij komt logeren, dan gaat oma je een verhaal vertellen. Dan weet ik zeker dat je het begrjipt. Maar eerst aan mama en papa vragen hoor. Die moeten het goed vinden. En nog wat schatje, niet zo doen tegen je zusje. Ook al zegt die zo iets, niet meer schelden van stommerd en rotmeid, beloof je me dat?´
Ze nam nog een trek van haar sigaret. ´Ja, ik vertel het verhaal pas als je hier bent. Beloof je dan dat je je blauwe jurk nog niet aan doen naar school, voor je het gehoord hebt. Wat zeg je? Nou ja, over een klein meisje, dat Irene heette. Ze wilde net als jij iets moois aan naar school. Een diadeem. Haar moeder vond het niet zo´n goed idee....´
Geen opmerkingen:
Een reactie posten