Safety first

De supplier van het apparaat voor draadloos telefoneren heeft een makkelijke klant aan mij. Of: in gewoon Nederlands: ik zoek het zelf wel uit zonder de hulp van de KPN-winkel, over het algemeen. Maar...op een gegeven moment houdt het op. Dat moment was nu aangebroken. De laatste  gsm laadde slecht op. Binnen één dag leeg, daar wordt een mens chagrijnig van. Aan de kant er mee. Dus dacht ik, heel slim, koop ik eenn goedkoop toestel, pleur daar alle info en nummers en hey presto, bellen en smsen maar. De knoppen waren van een soepel soort rubber, leken wel gemaakt van een kauwgum wat drie dagen en nachten door een pubermeisje was doorgekauwd. Mijn vingers wiebelden constant over de toetsen, maar vonden gek genoeg toch het juiste en gewenste. Na 6 weken vertoonde het kreng hetzelfde euvel als de duurdere ervoor. Daarvan was de batterij opgezwollen als een te volle warmwaterzak, heel raar. Afijn, zo groeide de collectie ergens op een plank in de boekenkast. Gelukkig had ik mijn eerste nog, een bijna antiek openschuif-geval. Maar, wonder boven wonder, deed ie het prima, de energie bleef op peil en het paste prima in mijn broekzak. Ik genoot zelfs van de letters in verschillende kleuren, de oude foto's en sms-berichtjes van lieve mensen, die al overleden waren intussen. Ach god...Ik keek regelmatig met mensen die wel gewoon moderne dingen hadden, in etuis met klepjes in kekke kleurtjes of grote, bijna de helft van tabloids-achtige toestellen. Voorlopig haalde ik mijn schouders er over op. 
Toch begon het na een tijd te kriebelen. Zo gaan die dingen. Ik had nog een poging gedaan om via internet een nieuwe batterij voor de laatste gsm te bestellen en verheugde me bij voorbaat op de komste ervan. Uitgebreid gekeken naar toesteltype en nummer, geholpen door mijn sterkste leesbril. Het lijkt wel of de batterijfabriek expres zeer ielige cijfers op dat ding drukt. Pakketje kwam uit Duitsland. Ik scheurde het open. De nieuwe batterij bleek een maat te klein voor de opening. Verdorie! Ik liet hem teleurgesteld liggen. Een week lang. Niet dat ik verwachtte dat ie nog zou gaan groeien, maar ik moest weer gaan zoeken waar ik hem naar terug moest sturen en hoe ik het geld kon terug vorderen. Dat was wel de druppel.
De volgende dag betrad ik de KPN-winkel. Een aardige jongeman hielp mij, enigszins wantrouwend gadegeslagen door een wat rijpere, pinnige dame, die probeerde vriendelijk over te komen. Dat lukte voor geen meter. Ik had met de jongen te doen, die vreselijk zijn best deed, terwijl mrs. Grumpy het iedere keer als het bijna goed ging, overnam met een zucht. Uiteindelijk verliet ik tevreden het etablissemenet, een knipoog naar de jongeman gevend en een koel en kortaf 'dag' tegen de vrouw gevend. 
Opwinding maakte zich van mij meester. Ik begaf me naar V & D om, onder het genot van een grote cappucino, mijn nieuwe aanwinst te bekijken. Veel zin had het niet. Ik staarde suffig naar de bonte verzameling icoontjes van de diverse applicaties. Durfde ze nauwelijks aan te raken. Ik kon  wel de hele tijd switchen van het beginscherm naar de iconen, maar dat ging al snel vervelen. Ik dronk de warme cappuccino. Thuis zou het snel wel beter gaan, alleen nog wat dingen uitvissen. Hoe moeilijk kon het zijn? Ik zou het minieme boekje doornemen en de handleiding opzoeken op internet. 
Helemaal happy haalde ik mijn fiets van het slot en trapte huiswaarts. 

Het boekje ging nog wel. Toen kreeg ik het armzalige idee om 'alvast wat uit te proberen'. Allereerst 's kijken naar de camera. Ik knipte wat dingen. Niet verkeerd, die kwaliteit. Viel me alleszins mee.
Nu de muziek. Die intrigeerde me, want hoe vaak had ik niet gezien dat Fred met het grootste gemak wat muziek op zijn gsm mikte, zodat hij onderweg naar huis kon wegdromen of ontspannen in de trein en genieten van favoriete nummers. Mij lukte dat van geen kanten. Erg frustrerend. Geen idee wat ik fout deed of waarom het dan niet lukte...Maar, this was my lucky day....het ging nu eindelijk wel goed en het ene na het andere album verdween via het simpele kabeltje(dat ik zelf had aangesloten) van mijn laptop naar de Galaxy. Mooi toch wel, joepie! Ik voelde me geweldig...
Totdat de telefoon overging. Van schrik liet ik hem bijna vallen. Ander geluidje en ik was eigenlijk nog iets anders aan het uitvogelen. Paniek! Ik tikte als een bezetene op het schermpje. Tok, tok, tok...niks! dan maar schuiven, ook niks. Weer tok, tok...nu verdween het beeld en liet even later zien dat de oproep beëindigd was. Jezus! Och, ik kon altijd terugbellen. Deed ik ook...wat een gedoe.

Gek genoeg duurde het even voor ik de boel op internet had gelezen. Stomme pagina versprong steeds op cruciale punten. Bloedirritant! Maar het lukte...
Pas daarna nam ik rustig het boekje door. 6 bij 4 cm. 'Snelstartgids' stond er op. Dat zijn de momenten dat ik de neiging krijg om een oogarts te bellen en een loup in te laten bouwen in mijn oog. Wat ik las, verbaasde me evengoed.

Veiligheidsinformatie. En dan vet gedrukt Waarschuwing! Ik mag het toestel niet met natte handen aanraken noch de stekker aan het snoer uit het stopcontact trekken. Fair enough. Het netsnoer mag ik niet buigen. Nou, dat wordt wat. Elke keer aan de tafel vastplakken met plakband zodat ie  niet buigt? Want anders kan ik een elektrische schok krijgen. Verder wordt het mij verboden om buitenshuis te bellen of smsen als er onweer is. Nou ben ik liever al niet buiten als het dondert en bliksemt en ik geloof niet dat ik dan voldoende zie om een nummer in te toetsen of een boodschap. Dus dat doe ik maar niet of pas als ik veilig binnen sta ergens. Of zit. liefst met weer een cappuccino. Dus onbewust heel goed van mij, geheel volgens de Samsungregels. Ik mag het ding ook niet laten vallen of er ergens mee tegenaan stoten. Tja, dat wordt al moeilijker. De batterij of gsm mag niet in het vuur gegooid worden. Ja, een kachel of open haard hebben we niet en in de vuurkorf heb ik ook nog ooit een gsm geworpen met de woorden 'daar dan, weg ermee'. Lijkt me ook zo stinken. Goed zo, Robert! Het apparaat mag ook niet dichtbij of in verwarmingsapparaten, magnetrons, warme kooktoestellen of hogedrukcompartimenten liggen. Dus dat ik mijn gsm onder het koken naast de gasvlam leg om mijn pollepel op te leggen, kan ik beter afleren. Ook naast de hogedrukpan. Of op de kersenpittenzak, als ik die opwarm in de magnetron om energie te sparen of alleen als ik lekker met warme handen wil bellen, is beter van niet. En op de hogedrukketel van de cv-ketel als ik daar water bijvul, ja je moet het maar allemaal weten...toch goed, zo'n gidsje met veiligheidstips!
Er op kauwen of sabbelen wordt ook ten sterkste afgeraden. He, ik doe dat zo graag...lekker sabbelen op mijn Galaxy. Dit kan echter leiden tot ontploffing of brand, staat er duidelijk! Tja,..dat wordt therapie, vrees ik. Wegens sabbelverslaving...
Het apparaat mag ook al niet in ogen, oren, mond gestoken worden. Ik zou wel eens een mens, al is het een Koreaan, willen zien die een gsm per ongeluk in zijn oor heeft gestoken. Of dat van zijn vrouw. En komt klagen, dat dat niet gemeld was als onmogelijk of gevaarlijk van tevoren. Om maar te zwijgen van andere lichaampsopeningen....ik bedoel maar.
Je mag het ding niet gebruiken in vliegtuigen, motorvoertuig of ziekenhuis, wegens de verstoring van andere frequenties. En niet blootstellen aan zware rook of gassen. Blijf dus vooral uit de buurt van mensen die roken of last hebben van winderigheid. Zeer gevaarlijk!
Als je een hoorapparaat hebt, moet je ook uitkijken, eerst contact opnemen met de leverancier van dat ding. Geluidssystemen of zendmasten zijn ook gevaarlijk. He? Zendmasten? Die moeten toch juist zorgen voor goede ontvangst? In omgevingen met explosiegevaar? Toestel uitschakelen! 
Komen er vreemde geluiden uit het kreng, vloeistoffen, geuren, rook? Dan onmiddellijk uitschakelen en ren naar de Samsung-servicecenter dat het dichtst bij ligt. Nee, niet googlen op je telefoon. Ren!
Verder: houdt het apparaat droog(gebruik desnoods vochtvreters), bewaar het alleen op een vlakke ondergrond(even waterpas om te meten), niet bij metalen voorwerpen vanwege krasgevaar(eventuele krassen bijwerken met autolak), gebruik het apparaat niet als het oververhit is(het is al zo druk in Beverwijk, bovendien vergoedt de ziekenkostenverzekering dit niet) en ook niet gebruiken als de achterklep verwijdert is(van het apparaat, niet van uzelf) en wees tenslotte voorzichtig als u blootgesteld wordt aan flikkerend licht(dus disco's en politie-fuiken vermijden)
Ik mag het ding ook niet in de achterzak dragen of om mijn middel. Ik kan nl. gewond raken als ik val...eh...ja, dat gebeurt toch ook zonder de gsm op die plek?
En vooral uitkijken bij wandelen of verplaatsen als je de headsetkabel gebruikt, dan kun je verstrikt raken in voorwerpen of je eigen armen. Beter ook niet je apparaat verven of er stickers op plakken...dan lopen de bewegende delen mogelijk vast...eh...snap ik niet.
Bent u er nog? Ik twijfel inmiddels of ik een helm op moet, brandalarm om mijn pols en handsfreeset in mijn zak. Of zal ik het ding terug brengen naar de winkel? En mijn geld terugeisen omdat ze me van tevoren niet gewezen hebben op de vele gevaren. Ach, weet je wat? Ik geloof het wel. Vanavond steek ik de vuurkorf aan en flikker dit gidsje in het vuur. Als ik daarbij hard jodel en rondjes draait om de vlammen, ga ik er vanuit, dat u dat volkomen snapt. Maar dat scheelt weer 5 maanden therapie! Lijkt me de simpelste oplossing, voor ons allemaal. En de veiligste...