Appeltje eitje

Op de vroege ochtend wordt ons gemeld dat er een nieuwe gadget geïntroduceerd is en te koop. In het tv-programma zit naast de oogverblindende presentratices een nerd. Een schuchter sprkende man van onduidelijke leeftijd, grote baard, bril met zwaar montuur en een trui die in de jaren vijftig al als ´suffig´zou worden geclassificeerd. Ze bespreken het feit dat de onovertroffen Apple een nieuw hebbedingetje op de markt gegooid heeft. De nerd legt desgewesnt uit dat ie een groter beeld heeft, wat dunner is en ietsje sneller kan werken. Het is niet veel, maar een babystapje in de enorme ontwikkeling die er nog aan komt.
Nu worden we getrakteerd op beelden gemaakt voor de Applestore in de hoofdstad. Zoets heet natuurlijk geen winkel en zekr ook geen shop. Voor een monumenteel pand staat een file van kopers. Nr. 1 in de rij is een gladde nerd, type ideale schoonzoon. Hij blijkt er al 22 uur te vertoeven. Het ongeloof van de verslaggeefster straalt van haar af. Waarom kom  je niet gewoon morgen, kun je op je gemak het ding aanschaffen? Nee, nee, ze heeft het niet begrepen...Nu is het de sfeer, de gezelligheid. Ik voel mijn wenkbrauwen omhoog gaan. Welke gezelligheid? Ik zie het niet. Hij wijst om zich heen. Gedurende bijna een etmaal heeft ie 17 nieuwe vrienden gemaakt, zegt ie en zijn hand laat de anderen dik ingepakte types zien, die er staan te blauwbekken en wachten. O ja, hij had van zijn schoonvader nog een miniflesje sterke drank meegekregen, voor ´als het te bar werd´. Misschien een erfenis van schoonpapa ontstaan bij de Elfstedentocht of zo...

Ik kan er niks aan doen. Terwijl de mensen op tv verder babbelen en de mooie interviewster wat geilig informeert bij de nerd hoe hij nu al aan zo´n ding komt, wat hij pareert met de vraag: ´Wil jij er ook een?´(Dat moet toch een moment van triomf zijn voor hem, om deze prijspoes van de bekende advocaat, een lichte flrt) gaat mijn gedachten ujit naar het verre China. Want deze week kwam het bericht naar buiten, dat er verbeteringen waren geboekt voor de werknemers bij de Apple-fabriek. Waar eerst onmenselijk veel uren gemaakt werd om die gadget te maken in een duizelingwekkend tempo en giga hoeveelheden, wat voor de werknemers vroeg om zeer veel uren per week en ze zelfs bij de fabriek sliepen, aten, leefden(nog steeds begrijp ik uit het bericht), is na protest, omdat een baas een werknemer had geslagen nota benen, de werkweek teruggebracht tot het ´schamele´60 uur. God, wat zullen die Chinezen blij zijn geweest, denk ik dan. In mijn simpelheid noem ik zoiets het produceren van ietsje minder slavernij. Een horige die zondags vrij is om naar de kerk te gaan, hiep hoi!
En mijn gedachten gaan ook naar Steve Jobs, die volgens zijn biografie in huilen uit kon basrsten als ie zijn zin niet kreeg doorgedrukt, waarop iedereen aan de vergadertafel stil viel en meestal Steefke toch door kon.
Nu zegt de presentratice dat Apple, ondanks dat de glans er vanaf lijkt te gaan, goed ´gehyped´ heeft, blijkens de mafkezen die hun nachtrust willen opgeven voor zo´n apparaatje. Het spijt me maar om op die manier ´vrienden´ te maken, komt op mij wat armoedig over. 
Zo gauw als het ding in zijn bezit is en de sterke drank genuttigd door de 18 nerds, kan via de app deze jongenman misschien nog meer vrienden maken via Facebook. In China, want daar zitten veel werknemers véél eerder in de kantine van het bedrijf of op hun bed met Apple-dekbedje. Wat zullen ze blij zijn! En zo is de cirkel weer rond.
Maar je snapt, hoop ik wel, dat ik even pas. Bij mij geldt een nieuwe leuze: ´hype verstandig, eet een apple´