Gebelgde Belg

Al sinds jaar en dag ben ik gefascineerd, zoals vele anderen door de verhalen van Agatha Christie. Een sterke voorkeur voor Miss Marple, een rol die voor de serie films over haar door velen is vorm gegeven. Een ander type vormt Hercule Poirot. Ik moest even aan hem wennen. De laatste jaren wordt deze neergezet door de acteur David Suchet. En op sublieme wijze, als je het mij vraagt. De pedante Belg, die steeds door iedereen voor Fransman wordt aangezien(en soms beledigt door de Engelse term ´frog`) met het rare snorretje(zorgvuldig in vorm gehouden door wax) met een onberispelijk kostuum in gedekte tinten en niet te vergeten de schoenen met slobkousen. Altijd heeft hij de wandelstok met verzilverde gestileerde zwaan aan het einde bij de hand, een ander handelsmerk. En dat typische merkwaardige loopje!
Werd hij vroeger bijgestaan in zijn detectivewerk door Captain Hastings, een vrij suffe lange man, en op kantoor door Miss Lemon(nog zo´n structopate), tegenwoordig duikt Mrs. Oliver op als zijn alter ego(aangevuld met een butler, die George heet en een mannenhuishouden vormt met Hercule in het appartement in de stad). Een meer geslaagde combi! Ze is de wat verstrooide, altijd appel verslindende turbulente schrijfster van detectiveverhalen, die wat romantischer zijn dan de werkelijkheid. Ze vormt een prachtig tegenwicht voor de wat afgemeten persoonlijkheid van Hercule, die net zo´n onmiskenbare afkeer heeft voor haar bijrijderstoel in de sportwagen, waarop altijd ´heaps of apples´ liggen, die ze met een zwaai achterin dondert, wanneer nodig, als van haar gewoonte om te pas en te onpas na het verorberen van een appel het klokhuis gewoon weg te smijten, waar ze zich ook bevindt. Even goed stelt ze haar vragen zeer direct en somt in twee zinnen de situatie vast, terwijl monsieur Poirot nog wikt en weegt om de goeie woorden te vinden en de juiste toon in een conversatie of verhoor. Zijn figuur begon te ontstaan bij de schrijfster door een Belgische politieman, die voor de Eerste Wereldoorlog gevlucht was naar Engeland(zoals ook veel Belgen naar ons land zijn gevlucht, omdat we toen neutraal bleven)
De verhalen van Agatha hebben inmiddels geresulteerd in 12 boxen met dvd´s. David Suchet heeft zijn best gedaan om er nog meer te mogen produceren, maar de televisiezender in Engeland die ze maakte, heeft hem een halt toegeroepen. Helaas, want het zou prachtig zijn, als hij de kans krijgt om ze allemaal te verfilmen.
Het mooiste vind ik de verhalen waarin treinen een hoofdrol spelen. Het geruststellende ritme van het geluid van de wielen over de rails, terwijl binnen zich de meest gruwelijke dingen zich afspelen.


Ik bedacht me laatst dat Engeland een rondreis mogelijk is in vele vormen, naar gelang de interesse van de reiziger. B.v. om diverse schrijvers te ´bezoeken´: Agatha Christie, Charles Dickens, Roals Dahl, Beatrix Potter, de Brontë zusters, Thomas Hardy, Somerset Maughan, Barbara Cartland, Jane Austen,  P.G. Woodehouse en ga zo maar door.
Maar ook de tuinen, huizen en kastelen zijn niet te versmaden. Men zou ook de diverse biersoorten als uitgangspunt kunnen nemen. Of de Nationale Parken om te wandelen. Honden, paardenraces, antiek. Bootsales, stoommachines, treinreizen. Archeologische sites, zoals Stonehenge, Avebury, Wilmington, Cerne Abbas, Tintagel, Glastonbury, die ook veel spirituele mensen aantrekken. 
En de stranden met de ouderwets aandoende pret-parken voor dagjesmensen.
O jee, ik moet mijn eigen stukje maar niet lezen zo meteen. Voor ik het weet, verdwijn ik weer met de ferry naar de overkant. There´ll be blue birds over, the white cliffs of Dover....O ja, muziek ook nog. En films....
Ik hoop dat  het toch nog gaat lukken.En dat de beste detective ter wereld al zijn ervaringen per dvd met ons gaat delen, samen met George en Mrs. Oliver.