Dag 6 Favourite things

Favoriet ding. Goh. Gaat ie dan.

 

Het bestaat uit 2 delen. Komt van iemand die ik niet eens ken. En het is via de familie van mijn man in ons huis en leven terecht gekomen. Nou ja, hij had het al bij voorbaat 'besproken', voordat zijn ouders gingen overlijden. En gelukkig was iedereen het daar mee eens. Twe bordjes met bloemetjes er op. Beetje ouderwets, bijna kitschig. Toch ben ook ik er blij mee. Ze komen van Freds oudtante, een zus van zijn oma van vaderskant. Zij sprong in de bres toen niemand anders dat kon. In een tijdsgewricht dat dat erg belangrijk was in het jonge gezin, waarvan mijn echtgenoot deel van uit maakte. En dat had een enorme impact op het leven van alle drie leden van het gezin. En vooral ook op zijn leven. Tot op de dag van vandaag is de uitwerking daarvan merkbaar in het daaglijks leven. Toen wij verkering kregen, wees Fred me op deze bordjes. Ik vond ze in eerste instantie foeilelijk en fronste mijn wenkbrauwen, omdat Fred doodleuk aankondigde dat hij ze straks zou erven en graag wilde dat ze ons huis zouden opleuken. Tuurlijk dacht ik strijdbaar, dat zullen we dan nog wel eens zien. Maar toen ik het verhaal er achter hoorde, smolt ik weg. Tantelief was van een bescheiden soort, ongeveer even bescheiden als het porselein dat ze achter liet. Zonder al te veel misbaar stak ze haar helpende hand toe. Vandaar dat niet alleen Fred zich nog steeds verbonden voelt met haar. En omdat ik van hem hou, voel ik me ook verbonden met haar. Misschien extra omdat zij en haar man ook geen kinderen hadden, wie zal het zeggen. Ik ken de karige verhalen over haar, weet waar ze gewoond heeft en waar ze overleden is. Slaat nergens op, maar ik heb gewoon een plekje ergens gereserveerd heb voor haar, warm van binnen. En heb, zonder pardon, de bordjes een ereplaats gegeven aan onze keukenmuur. Ze herinneren me er elke dag aan, dat schijnbaar onbeduidende actie's wel degelijk een wereld van verschil maken. En daar wordt ik heel vrolijk van en het inspireert me. Dus lang leve tante Trieneke! Vraag me alleen heel even soms af, wat een argeloze bezoeker denkt als hij de dingen ziet, nou ja, totaal niet belangrijk...