Dag 15 In your bag

We gaan verbazingwekkend snel vooruit, of misschien heb ik dat idee extra omdat ik vandaag 3 dagen ineens doe..
Voor dag 15 duik ik in mijn tas. Tot mijn verbazing voelt het daar klam en vochtig aan. He?????????
Wat raar, het regende gister niet toen ik naar huis liep. Geen drankje wat omgevallen kon zijn of zo. Ai, ik vind de boosdoener al snel.

Op de foto van vandaag zien we tissues, tube handcreme, paraplu, leesbril, busboekje, buskaartje en...de boosdoener, een banaan. Die had ik jammer genoeg vergeten. De banaan van gister wel uit mijn tas gevist, aangezien ik die niet opgepeuzeld had en ik een week vrij heb vanaf nu. Vertoonde al wat bruine vlekjes, maar nog eetbaar. De tissues zijn eigenlijk onmisbaar, om de bril te poetsen en de neus te legen natuurlijk. Aangezien ik voor mijn werk vaak met de handen in het water zit, mensen douchen, wassen, afwas voorspoelen, wasgoed en af en toe een matras afsoppen(met dettol) hebben die veel te lijden. Dus is mijn huid dankbaar voor de nodige creme die er met de snelheid van een straaljager in verdwijnt. Alsof je een hongerige voedt...:) Dan de plu, altijd handig in ons land om bij de hand te hebben. Opvouwbaar, want niks zo erg als het gehaspel van een gewone in het openbaar vervoer, niet handig in trein en bus. Nee, zo'n kleintje kan lekker in de tas, je raakt hem niet kwijt en je hebt je handen vrij. Plus is ie niet zo saai als een zwarte...Dan de leesbril, absoluut onmisbaar. Ik lees elke dag, onderweg naar mijn werk. Daarvoor zit ik in twee of drie bussen elke dag. Het landschap kan ik na bijna 7 jaar uittekenen, dus dood ik de tijd met een goed boek.  Bovendien heb ik de leesbril nodig op het werk voor de kleine lettertjes bij medicijnen b.v. We willen geen fouten maken daarbij...Het busboekje is om snel de buslijnen en de bijbehorende tijden te bekijken onderweg. Ik heb geen apps op mijn gsm, wil ik ook niet. Ik ken mezelf en dan zit ik als een maf de hele tijd te rommelen op dat ding. Wil ik niet, dus dat houd ik nog effe buiten de deur. Het busboekje schaf ik elk jaar aan voor het astronomische bedrag van 1 euro. Om de twee jaar trouwens, als de nieuwe dienstregeling bij Veolia komt, dit jaar weer. Ik kan er aardig goed mee uit de voeten, beter als sommige chauffeurs zelfs. Ernaast ligt een verfrommeld dagkaartje volgens mij. 5 euro en je reist zoveel je wilt in de bus. Kunnen ze makkelijk doen, want langer dan een uur hobbelen in de bus is heftig, kan ik u melden. Ondanks de meestal heel capabele en vaak aimabele chauffeurs(uitzonderingen daargelaten), die ons door alle weersomstandigheden geweldig goed en veilig vervoeren. Terwijl hen daar toch krap bemeten tijd ter beschikking staat en ze regelmatig hun pauzes moeten laten schieten, als het wat druk is op een lijn. Ik geef het je te doen, een volle bus met 'dampende' passagiers, beslagen ramen of met de nodige herrie, hetzij door luidruchtige conversatie's of door meligheid en vlak ook de muziek producerende apparaten niet uit. Soms komt er aardig wat geluid naar voren, zit er toch iemand met een paar doppen in de oren een bank of drie achter je. Onderaan ten slotte op het plaatje die vermadelijke banaan. Nr. 2 zal ik maar zeggen, die weggekropen onderin een vouw aan mijn aandacht kon ontsnappen. Met als gevolg een vreemd plakkerig busboekje. Gelukkig heb ik het nog maar 2 weken nodig, na Sinterklaas komt al gauw de nieuwe. Tenminste dat hoop ik, want ook bij Veolia denken ze dat ieder hoogbejaarde met zwier de lijndienst en stremmingen op hun lijnen moeiteloos tevoorschijn tovert op hun gratis te downloaden app. Voor het zelfde geld komt het boekje niet meer uit en sta ik voor joker met mijn euro aan de balie van het altijd gezellige hokje achter de fietsstalling van de NS weggefrommeld. Waar je altijd zeer vriendelijk en rustig te woord wordt gestaan, dat moet gezegd!
Gadverdamme, wat is zo'n ouwe banaan toch vies, een dikke harde donkerbruine schil, waarbinnen een soort gele drab of snotachtige substantie hangt. Die meestal op plekken naar buiten druipt, waar je het dus ff echt niet verwachtte. Shit happens, zullen we maar zeggen. En op naar het nieuwe busboekje!