Dag 2 Colour

Tja, kleur. Dat wordt weer moeilijk. Omdat ik altijd moeite heb me te beperken, zeker bij een onderwerp als kleur. Zoveel om van te kiezen. Licht, donker, gedekt, helder, fel, dof, allerlei tinten geven wat extra aan het leven en bepalen de sfeer en onze stemming. Van jongs af was blauw mijn lievelingskleur, nu zijn daar de kleuren turkoise en allerlei tinten blauw en blauwgroen bij gekomen. 
Hier kwam ik mee thuis vandaag.

 We wonen aan een doorgaande weg(origineel aangelegd door oude Romeinse soldaten) met een fietspad. Een trottoir zit er niet in, we wonen nu eenmaal buiten het dorp. Dus zo gauw we onze neus buiten de voordeur steken, moeten we oppassen, want er komen op alle uren van de dag en nacht fietsen, e-bikes, mountainbikes, brommers, scooters, scootmobiels en zo voorbij. Toch geeft het gezellige drukte, meestal. Vragen over hoe toeristen moeten rijden, waar het officièle fietspad verder gaat(tegenover ons de berg op) en de vele scholieren die gillende, giebelend of met rode neusjes en flinke tassen naar school trappen om ´s middags met veel lol naar beneden rollen, op weg naar huis. Waarbij ik of wij ons hart vasthouden, want het is best eng met het vele verkeer en in de bocht onderuit gaan is geen zeldzaam iets. Maar ook zie je hier hele ´hordes´ pensionado´s voorbij komen, collonnes wielrennesrs die wel lijken te willen escapen, alsof ze aan de eindrit op de Champs Elysée bezig zijn bij de Tour de France. Opgevoerde brommers, rustige nette scooters, joggers. En...niet te vergeten, de dames die aan Nordic walking doen. Komisch...meestal komen hun stokken niet boven de ellebogen uit, terwijl het volgens mij toch echt de bedoeling is dat ze ferm boven de schouders dienen te zwiepen, wil men de gezondheid verbeteren. Af en toe komen er ook mensen te paard over het fietspad, alsof je in the countryside woont in een slaperig Engels dorpje. En, mijn persoonlijke hoogtepunt is als de kudde van de heide vlakbij terug naar de stal gaat aan het einde van het seizoen. De gekleurde schapenkonten nemen de hele boel dan over, weg, berm, fietspad en het hele gemotoriseerde verkeer heeft zich maar ´s aan te passen. De Border Collie loopt zenuwachtig maar zeer doelmatig om de kudde heen, geen sinecure en dan komt de beeldschone herderin, vermomd als een dakloze in havnloze kledij. Ik heb ook daar foto´s van, maar heb haar plechtig beloofd die niet te gebruiken in het openbaar. Een dame houdt daar niet van, zelfs niet als ze herderin is. En een heer zoals ik houdt zijn woord. Je ziet, zo´n simpel blauw bord staat voor heel wat. De mensen die in een stad of grote stad wonen en ´dus´ denken dat op het platteland helemaal niks gebeurt, hebben ongelijk. Voor wie het wil zien, is dat helemaal niet zo. Zoals altijd moet je het wel willen zien. Beetje moeite, veel geluk! Never a dull moment.