Take that

Gister twee teken tegengekomen. Geen vreemd iets, wanneer je een hond hebt. Alleen...deze teken zaten niet op onze trouwe viervoeter, maar op de muur en vloer. Een vreemd insect blijft het wel. Dit soort minispinnetje, dat ´zomaar´ op een warmbloedig wezen springt of valt en dan een miniscuul gaatje maakt en zijn gastheer of - gastvrouw leegzuigt. Dat bloed wordt opgeborgen en dat beestje vervormt tot een soort grijsachtige supererwt, nog steeds bungelend aan de huid van degeen die hij belaagt. De gifstoffen die daarbij vrij komen, kunnen verstrekkende gevolgen hebben, o.a. de ziekte van Lyme. Onze andere hond kon daar erg slecht tegen. Hij begon over te geven, kreeg diarree en keek je aan met ogen, waarin een blik lag alsof tie elk moment het loodje kon gaan leggen. Gelukkig was dat niet het geval.
Ik aarzelde geen moment dus gister, de ene teek heb ik via het legen van de stortbak verzopen in ons toilet, de andere tegen de badkamermuur vermorzeld met mijn linkerduim. En mijn handen daarna ontsmet volgens de methode, beschreven in de boeken van Agatha Christie.Een beetje professionaliteit is natuurlijk nooit weg.
Zo heb ik ons gezin tegen allerlei onheil beschermd. Een beetje paranoia word ik er wel van. Denk overal nu van die kleine mormels te zien. Vaak blijkt het donker stofje, een vliegenpoepje wat niet beweegt(dit kun je pas vaststellen, na minutenlange observatie) of iets dergelijks. Meteen als je maar denkt, dat je weer een teek ziet, kriebelt het ergens op je lijf. De menselijk psyche is heel ontvankelijk! En mijn fantasie doet dan de rest. Zo waart de geest van de omgebrachte teken nog rond hier. Hun wraak is zoet en onverbiddelijk. En duurt minstens zo lang als de ziekte van Lyme. Zonder enige vorm van proces moet ik mijn straf ondergaan, hoewel ik onschuldig ben. Ik handelde uit noodweer en lijfsbehoud.